ศึกแย่งชิง
764 คำ
ตอนที่ 3
นันท์นภัสอายุสิบครบสิบแปดปีบริบูรณ์ เธอสวยสะพรั่ง หากไปอยู่กับมารดาของเธอ เอกดนัยเกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีที่เป็นอันตรายกับหลานสาวเอาได้ เพราะว่าสามีใหม่ของนงนุชมารดาของเธอนั้น มีประวัติที่ไม่ค่อยขาวสะอาดนัก
พอหลังจากงานศพของวีรยุทธผ่านพ้นไปได้ไม่กี่วัน นงนุชมารดาแท้ ๆ ของนันท์นภัสก็มาต่อรองขอแบ่งสมบัติของอดีตสามีทั้งที่ยังไม่ทันได้เปิดพินัยกรรม มันใช่เรื่องรึ! มางานศพของอดีตสามีเอกดนัยก็พอจะเข้าใจ แต่มาขอแบ่งสมบัติอย่างหน้าตาเฉย มันจะไม่หน้าด้านไปหน่อยเหรอ และอีกอย่างนงนุชก็ไม่ควรที่จะส่วนแบ่งเลยแม้แต่น้อย เพราะเธอเลิกกับวีรยุทธพี่ชายของเขาไปตั้งแต่ตอนที่นันท์นภัสยังแบเบาะ
เขาไม่อยากต่อว่านงนุชในเรื่องนี้ เพราะเธออยู่กับบุตรสาว แต่พอนันท์นภัส เดินเลี่ยงออกไป เอกดนัยก็หาโอกาสคุยกับเธอทันที
ในอดีตเขารู้ว่านงนุชอดีตภรรยาของพี่ชาย เธอได้เงินสดไปจำนวนหลายล้านบาทจากที่มารดาของเขาที่ชดเชยให้
“เอกจะต้องให้เนเน่ไปอยู่กับพี่” เสียงแวดๆ ของนงนุชที่ไม่ยอมให้นันท์นภัสอยู่กับเอกดนัย เธออ้างสิทธิ์ความเป็นแม่ และอ้างถึงความไม่เหมาะสมที่เอกดนัยจะอยู่กับนันท์นภัส เธอค้านหัวชนฝา ทั้งที่เธอต้องการสมบัติของลูกสาวซะมากกว่า
“แต่เนเน่ เธอก็ไม่ใช่เด็กอมมือแล้วนะครับ แล้วพี่เองก็ไม่ได้เลี้ยงดูลูกมาตั้งนานแล้ว ทำไมจู่ ๆ ถึงจะให้เนเน่ไปอยู่ด้วยละครับ พี่ต้องการอะไรกันแน่”
“เหตุผลอะไรก็ไม่สำคัญหรอก เพราะเนเน่เป็นลูกของพี่ เอก..นั่นแหละอยากจะเคลมหลานเพื่อหวังสมบัติก็บอกมาเถอะ”
“พี่นุช!!! ผมไม่เคยคิดกับหลานแบบนั้นเลยนะครับ เรื่องพินัยกรรมที่พี่ยุทธเขียนเอาไว้ ผมก็เพิ่งไม่กี่วันมานี้”
“ขอให้มันจริงเถอะ”
“พี่นุชไม่ต้องกลัวหรอกครับ ลูกสาวของพี่โตพอที่รับรู้ได้แล้วว่าใครเป็นอย่างไร”
“อีกอย่างพินัยกรรมก็ระบุเอาไว้ชัดเจนอยู่แล้วนี่ครับ พี่จะกลัวอะไร ถ้าเนเน่ไม่ต้องการแต่งงานกับผม ผมก็จะไม่มีส่วนได้ในทรัพย์สินนั้นอยู่แล้ว”
“แต่ระหว่างนี้เอกก็คงเอาใจหลานสารพัดให้เพื่อทำเนเน่รักจนหัวปักหัวปำละสิ”
“พี่นุชครับ..ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกครับ ผมจะไม่บังคับหลานอย่างแน่นอน แล้วก็จะรอให้เนเน่อายุครบยี่สิบปีเสียก่อน พี่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ”
“ก็ดี!!! พี่จะคอยดู อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าเวลาที่น้ำมันอยู่ใกล้ ๆ ไฟ อะไรมันจะเกิดขึ้น”
“ผมถามขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้มั้ยครับ ...พี่นุชไปอยู่ไหนมาถึงได้เพิ่งมาเรียกร้องจะเอาลูกคืนจนป่านนี้ หรือพี่ก็แค่ต้องการสมบัติของลูก ถ้าพี่ต้องการแค่เงิน พี่บอกมาเลย ผมจะสงเคราะห์ให้”
“เอก!!!..อย่ามาดูถูกพี่แบบนี้นะ ก็ตอนนั้นหัวเด็ดตีนขาดคุณแม่ก็ไม่ยอมให้พี่เอาเนเน่ไป แล้วเอกจะให้พี่ทำยังไง”
“แต่ครั้งนั้นพี่นุชก็ตกลงกับคุณแม่ผมไปแล้วนี่ครับ ว่าพี่จะขอรับเงินแทน และคุณแม่ผมก็ตกลงจ่ายเงินพี่นุชไปแล้วนี่ครับ สัญญาก็ยังมีอยู่เลย”
“พี่ไม่สน!!! เพราะมันเป็นเรื่องของพี่กับคุณแม่..และมันก็จบกันไปตั้งนานแล้ว ถ้าเอกต้องการให้เนเน่อยู่ที่นี่ ก็จ่ายเงินมา ไม่งั้นพี่ก็จะขอเอาลูกกลับไปอยู่ด้วย”
“สรุปว่าพี่ก็ยังต้องการเงินอยู่ดี งั้นก็ดีเหมือนกัน เรื่องมันจะได้จบง่าย ๆ พี่นุชต้องการเงินเท่าไหร่ว่ามาเลยครับ” เขาพูดเหมือนเยาะเย้ย
“สิบล้าน!!! ถ้าเอกยอมจ่ายให้พี่ พี่จะไม่มายุ่งกับเอกอีกเลย”
“สิบล้านมันไม่มากไปหน่อยเหรอครับ”
“พี่ต้องกินต้องใช้นะเอก ถ้าเอกไม่ตกลงก็ไปตามเนเน่มา”
“ครับ..งั้นก็ตกลงตามนั้น สิบล้านก็สิบล้าน” สิ้นเสียงของชายหนุ่ม ใบหน้าของนงนุช ผู้เป็นแม่ก็แสดง อาการโล่งใจทันทีก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความสะใจ
- ผู้เขียน
