จอมซนคนธรรพ์

บทที่ 12

"อื้มมม!!"

ชายหนุ่มพยายามสอดแทรกลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากหญิงสาวที่กำลังดิ้นรนออกจากการเหนี่ยวรั้ง

มือเล็กรัวกำปั้นเข้าที่ลำตัวของชายร่างหนา เธออยากจะด่าเขา แต่ทำได้แค่อู้อี้ในลำคอ เพราะถ้าอ้าปากตอนนี้มีหวังเขาได้จูบเธอสำเร็จแน่

หญิงสาวพยายามเม้มริมฝีปาก และกัดฟันของตัวเองไว้ จนตอนนี้รู้สึกเจ็บกรามไปหมด

จังหวะนี้คนธรรพ์ต้องได้ใช้แผนใหม่ นิ้วแกร่งของเขาบีบเน้นที่พวงแก้ม จนหญิงสาวยอมเผยปากเพราะความเจ็บ

ในที่สุดเขาก็สอดแทรกลิ้นเข้าไปได้สำเร็จ แต่ทันใดนั้น เธอได้ขบฟันเข้าหากัน ถึงแม้ว่าจะขบไม่แรงเท่าไร แต่มันก็ทำให้เขาเจ็บ จนต้องปล่อยเธอออกจากการเหนี่ยวรั้ง

"กัดลงมาได้ไงวะ!"

"ไอ้เ_ี้ย!! แล้วมึงจูบกูทำไม"

"มึงอยากหาเรื่องใส่ตัวเองทำไมล่ะ"

"กูหาเรื่องตรงไหน?? ตรงไหนที่กูหาเรื่องมึง!!" กอหญ้าโมโหมากที่เขาจูบเธอ หญิงสาวได้แต่เช็ดรอยจูบของเขาออก

"คงจะรังเกียจกูมากเลยสินะ เอ่อ..เช็ดเข้าไป เช็ดออกให้หมดนะ"

"มึงห้ามทำแบบนี้กับกูอีก" พอจบคำพูด กอหญ้ารีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อแปรงฟันล้างรอยจูบของเขาออก

"มึงทำเหมือนกับกูเป็นตัวเชื้อโรคเลยว่ะ" คนธรรพ์ยังเดินตามมาหาเรื่องถึงในห้องน้ำ เพราะเห็นท่าทางเธอคงจะรังเกียจเขามาก

"วันนี้กูเห็นรถของแฟนมึง พวกมึงมาทำอะไรกันที่นี่" กอหญ้าพูดกับคนธรรพ์โดยไม่หันหน้ามามองเขาเลยด้วยซ้ำ เธอแค่มองผ่านกระจกที่อยู่ด้านหน้า

ความคิดของหญิงสาว เขาต้องพาแฟนมามีอะไรกันที่ห้องนี้แน่

และปากที่เขาจูบผู้หญิงคนนั้น เขาใช้มันจูบเธอ หญิงสาวก็เลยขยะแขยง เพราะกอหญ้ารู้กิตติศัพท์ของผู้หญิงคนนั้นดีว่าเธอเป็นคนนิสัยยังไง

"มึงคิดอะไรเนี่ย..ถึงแม้กูจะทำอะไรมันก็เรื่องของกู นี่มันบ้านกู"

"บ้านของมึงที่ไหน อีกหน่อยบ้านหลังนี้ก็เป็นของลูกกู คอยดูนะลูกกูคลอดออกมา กูจะยุให้แม่ครูโอนมรดกทั้งหมดมาให้ลูก" กอหญ้าพูดไปเพราะความโมโห แต่มันก็ไปสะกิดใจของชายหนุ่ม

"อ๋อ..ที่มึงยังหน้าด้านอยู่ทุกวันนี้ เพราะต้องการมรดกของกูงั้นเหรอ" เขากระชากตัวหญิงสาวให้หันกลับมาอย่างแรง

"โอ้ย! กูเจ็บนะไอ้คน!!"

กอหญ้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่น่าจะพูดแบบนั้นออกไปเลย และความคิดนี้ก็ไม่ได้อยู่ในหัวของเธอตั้งแต่แรกเธอพูดออกไปเพราะความโมโห

"ปล่อยนะ!!"

แกร้ก!!

คนธรรพ์กระชากคอเสื้อของกอหญ้าจนขาด มือหนาจับร่างบางของหญิงสาวพิงที่ผนังห้องน้ำ

"ไอ้คนปล่อยกูนะ!" กอหญ้าพยายามปกป้องตัวเอง แต่แรงของเธอสู้เขาไม่ได้ จะร้องตะโกนออกไปให้พ่อแม่เขาได้ยิน เธอก็อับอายเกินไป เพราะยังไงเขาก็อยู่ในฐานะสามีของเธอ ถ้าทำแบบนั้นผู้ใหญ่คงคิดว่าเธอรังเกียจลูกชายท่านแน่

คนธรรพ์ไม่ได้อยู่นิ่ง เขายังพยายามจัดการสิ่งที่กีดขวาง และมันก็ไม่ได้ยากเย็นสำหรับเขาเลย ถึงแม้ว่าเธอจะดิ้นรนต่อสู้

----------------------------------------------

[ ตัวอย่างตอนต่อไป ]

"เราไปจากที่นี่กันนะลูก ในเมื่อเขาไม่ต้องการเรา เราก็ไม่ต้องอยู่เกะกะสายตาของเขาอีก" มือเรียวค่อย ๆ ลูบไล้หน้าท้องที่ตอนนี้เริ่มจะเห็นเด่นชัดออกมาบ้าง

เธอไม่ได้เสียดายผู้ชายคนนี้เลย ที่เธอยังยอมอยู่ที่นี่ ก็เพื่อลูก กอหญ้าไม่อยากให้ลูกต้องพบเจอสภาพแบบเธอ ที่พ่อแม่ต่างก็แยกทางไปมีครอบครัวใหม่ หญิงสาวก็เลยอดทนกล้ำกลืน

แต่ดูจากสิ่งที่เขาทำกับเธอ นี่ขนาดเธอมีลูกของเขาอยู่ในท้อง เขายังทำกับเธอได้ขนาดนี้ หญิงสาวพยายาม ดันร่างกายที่บอบช้ำให้ลุกขึ้น