บทที่ 8
525 คำ
"มีอะไรจ๊ะกอหญ้า ทำไมร้องเสียงหลงออกมาแบบนั้น" แม่ของคนธรรพ์ได้ยินเสียงก็รีบเปิดประตูออกมาดู เพราะนางไม่รู้ว่าลูกชายกลับมาแล้ว
"ก็ไอ้คนน่ะสิคะแม่ครู"
"คนทำไมเหรอลูก คนกลับมาแล้วเหรอ" แม่ของเขารีบเดินเข้าไปที่ห้องลูกชาย
"ตาคน!!"
"แม่!! ผมตกใจหมดเลย" คนธรรพ์รีบหยิบกางเกงขึ้นมาปิดจู๋ตัวเองไว้
"ทำไมแกทำแบบนี้!!" รสสุคนธ์เดินเข้ามากำลังจะฟาด แต่ไวไม่สู้คนธรรพ์ เขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปโดยที่ด้านหลังไม่มีอะไรปิดบังแม้แต่ชิ้นเดียว
"หนูก็รู้ว่ามันบ้า ๆ บอ ๆ แบบนี้ อดทนเอานะลูก"
"ค่ะ" กอหญ้าได้แต่คิดว่าคงต้องได้อดทนเอานั่นแหละ แต่คนธรรพ์ไม่เคยทำนิสัยแบบนี้กับเธอสักทีถึงแม้ว่าเขาจะปากเสีย
#ยี่สิบนาทีผ่านไป
"กูนึกว่ามึงไปผุดไปเกิดที่ไหนแล้ว" เขาเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ยังปล่อยหมาออกจากปากอยู่เหมือนเดิม
"กูจะไปเกิดได้ยังไงในเมื่อมึงยังไม่ตาย กูก็ต้องรอเอามึงไปด้วยสิ" มีหรือที่กอหญ้าจะยอม เธอตอบกลับไปทันควันเหมือนกัน
"ปากดีให้มันถึงที่สุดแล้วกัน แล้วนี่มึงจะนอนที่ไหนอย่าบอกนะว่าจะนอนบนเตียงกับกู"
"เอ้า..ถ้ามึงไม่ให้กูขึ้นนอนบนเตียง มึงจะให้กูนอนที่ไหน"
"ก็นอนพื้นไปสิ ที่บ้านก็นอนพื้นไม่ใช่เหรอ" คนธรรพ์พูดไม่ผิด เพราะที่บ้านของเธอ กอหญ้ามีแค่เสื่อผืนเดียวที่รองร่างบางของเธอไว้
"แต่กูกำลังท้องลูกของมึงอยู่นะ" กอหญ้าคิดว่าตอนที่ลูกของเธออยู่ในท้อง เธอก็อยากจะให้ลูกได้นอนสบายหน่อย
"ลูกของกูจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ "
"ทำไมมึงพูดหมา ๆ แบบนั้นไอ้ควาย"
"มาหมาทั้งควายเดี๋ยวมึงก็ปากแตก..กูจะไปรู้ได้ไงก็วันนั้นกูเมา กูได้ทำอะไรมึงหรือเปล่ากูยังไม่รู้เลย"
"ไอ้!!" กอหญ้ากำลังจะหาคำมาด่าคนธรรพ์ให้เจ็บแสบที่สุด
แต่ถูกชายหนุ่มชี้หน้าเหมือนจะขู่
"ที่มึงพูดแบบนี้มึงไม่เชื่อใช่ไหมว่าลูกในท้องกูเป็นลูกของมึง กูไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนแล้วกูจะท้องได้ยังไง"
"ถ้าเป็นลูกกูจริง กูก็จะรับแต่กูจะเอาแค่ลูกนะ กูคงไม่เอามึงมาทำเมียหรอก"
กอหญ้าถึงกับจุกเมื่อได้ยินคำนี้
"แล้วมึงคิดว่ากูอยากจะได้มึงมาทำผัวหรือไง"
"ดีเหมือนกันที่มึงพูดออกมาแบบนี้ ถ้ามึงคลอดลูกแล้ว มึงก็เอาลูกไว้ให้แม่กูเลี้ยงแล้วกัน ส่วนมึงจะไปไหนก็ไป"
คำนี้ที่เขาพูดออกมาจุกยิ่งกว่าคำเมื่อกี้อีก จุกจนมือไม้ชา
- ผู้เขียน
