บทที่ 6
642 คำ
"อย่าทำอะไรแม่ฉันนะ!" กอหญ่ารีบเอาตัวเองเข้าไปเป็นกำบังให้แม่
"ดี!! ถ้างั้นกูจะทำแท้งให้มึงเอง" พอสิ้นคำพูดพ่อเลี้ยงของเธอก็ยกเท้าขึ้น และเล็งไปที่กลางหลังของกอหญ้า
"กรี๊ดดด" หญิงสาวรีบหลับตาลง เธอไม่อยากจะนึกภาพ ถ้าโดนพ่อเลี้ยงกระทืบเธอตอนนี้ ลูกในท้องของเธอจะเป็นยังไง
"หยุดนะ!!"
ศรรามได้ยินเสียงที่คุ้นหูของใครบางคนมาจากทางด้านหลัง เขาถึงกับหยุด แล้วหันกลับไปช้า ๆ
พอศรรามรู้ว่าเป็นใคร ชายวัยกลางคนถึงกับหยุดการกระทำเมื่อกี้ไว้ก่อน
"ครู" หญิงสาวที่กำลังกอดแม่อยู่ เธอถึงกับน้ำตาไหลออกมาเมื่อเห็นคนที่เข้ามาช่วย
รสสุคนธ์ได้ยินเสียงกอหญ้าร้องตะโกน นางก็รีบออกมาดู
"ถ้านายทำอะไรหนูกอหญ้าหรือแม่ของเธอ ฉันจะแจ้งความ"
"แต่นี่มันเรื่องในครอบครัวของผม ครูไม่เกี่ยว"
"จะเรื่องในครอบครัวของนายได้ยังไง หนูกอหญ้าเป็นลูกสะใภ้ของฉัน" รสสุคนธ์รีบเดินเข้าไปพยุงกอหญ้าและแม่ของเธอให้ลุกขึ้น
"หนูเป็นอะไรไหมกอหญ้า"
"ไม่เป็นอะไรค่ะครู แม่เป็นอะไรไหมคะ" กอหญ้ารีบสำรวจดูว่าแม่ของเธอได้รับอันตรายอะไรมากไหม
"แม่ไม่เป็นอะไร ฉันฝากกอหญ้าด้วยนะครู"
"ทำไมคะแม่"
"หนูออกไปกับครูก่อนนะ แม่ขอคุยกับพ่อ"
"ไม่ต้องคุยแล้ว แม่ไปกับหนูนะ"
"บอกให้ไปก็ไปสิ" ละอองดาวเริ่มจะดุลูกสาว
"หนูไม่ไป" ถ้าเธอออกไปตอนนี้ แม่ของเธอต้องถูกพ่อเลี้ยงทำร้ายร่างกายอีกแน่
"กูบอกให้ออกไปก็ออกไปเถอะน่า" เพราะละอองดาวรักสามีใหม่มาก ยอมทนมือเท้าเขามาตลอด ที่เธอต้องอยู่ต่อเพื่อที่จะให้เขาระบายอารมณ์จนกว่าอารมณ์ของเขาจะเย็นลง
"แม่"
#เย็นวันเดียวกัน
"มีอะไรกินบ้างแม่ ผมหิวแล้ว" พอคนธรรพ์กลับมาบ้านก็เดินเข้าครัว เพื่อจะหาข้าวทาน
"มาทำอะไรที่นี่" เข้าไปในครัวแทนที่จะเห็นแม่ แต่กับเจอคนข้างบ้าน ซึ่งตอนนี้กำลังวุ่นกับการทำอะไรสักอย่างในครัวบ้านเขา
"ตาบอดหรือไง กำลังสร้างคอนโดอยู่มั้ง" กอหญ้าตอบไปแบบกวนโมโห
"อ้าว!! ตอบแบบนี้เดี๋ยวก็ได้กินตีนกูหรอก"
"มึงก็มาสิวะ" หญิงสาวจับอีโต้ที่วางอยู่ไม่ไกลนักขึ้นมาเล็งไปที่ชายหนุ่ม
"แม่~" คนธรรพ์รีบเดินออกมาจากในครัว เพราะเห็นเธอเหมือนจะเอาจริง เขาตะโกนหาแม่ทันทีที่ออกมา
"จะตะโกนทำไม แม่อยู่นี่" แม่ของเขาก็นั่งอยู่หน้าทีวีนั่นแหละ แต่ชายหนุ่มเห็นใครแว๊บ ๆ อยู่ในครัว เขาก็เลยคิดว่าเป็นแม่ จนไม่ได้สังเกตหน้าทีวีว่ามีคนนั่งอยู่ตรงนั้น
"แม่..อีหมาบ้ามันมาทำอะไร" เขาเดินไปนั่งลงข้างแม่ แล้วก็หยิบผลไม้ตรงหน้า ขึ้นมาใส่ปากแล้วก็เคี้ยว
"หนูกอหญ้าจะย้ายมาอยู่ที่บ้านเรา"
พรวด!! แอ๊ะ!! ผลไม้ที่เขาเพิ่งจะเคี้ยวเข้าไปยังไม่กลืนลงคอเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้มันถูกพ่นออกมา ถ้าแม่เขาไม่หลบก่อนคงจะพุ่งใส่หน้าเต็มๆ
"แกเป็นบ้าอะไรตาคน เลอะบ้านหมดแล้วเห็นไหม"
"เมื่อกี้แม่พูดว่าอะไรนะ บ้านมันก็มีทำไมต้องให้มันมาอยู่บ้านเราด้วย"
"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปหนูกอหญ้าจะย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเรา ในฐานะลูกสะใภ้คนเดียวของแม่"
"ไม่นะแม่!!"
- ผู้เขียน
