หลังจากเรื่องวุ่น ๆ ผ่านพ้นมุกดาก็ไม่มีโอกาสได้ขอบคุณคนที่ช่วยชีวิตเธอเลย กระทั่งกลางดึกคืนสุดท้ายที่ได้มาเจอที่ระเบียงหน้าบ้านพักหญิงสาวยืนชั่งใจอยู่นานก่อนจะขยับเข้าไปทิ้งลงนั่งข้าง ๆ เขา
“ขอบคุณนะคะคุณธัญญ์ที่ช่วยมุก” หากไม่ได้เขาช่วยไว้ป่านนี้เธอคงตายไปแล้ว น่าแปลกที่เวลาเธอตกอยู่ในอันตรายก็มักจะเป็นเขาที่เข้ามาช่วย เขาเท่านั้นที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยทุกทีที่ได้อยู่ใกล้ แม้จะรู้ตัวเองดีว่าเขาไม่ค่อยจะชอบขี้หน้ากันสักเท่าไร แต่เธอก็ยังอยากอยู่ข้าง ๆ เขาอยู่ดี จะให้อยู่ในสถานะไหนก็ได้ทั้งนั้น
“ทีหน้าทีหลังอย่าทำเรื่องโง่ ๆ แบบนี้ เพราะฉันคงอยู่ช่วยเธอไปตลอดชีวิตไม่ได้” หรืออย่างน้อยหล่อนก็ควรมีสติให้มากกว่านี้ ต่อให้น้องสาวของเขาจะกำลังจมน้ำไปต่อหน้าต่อตาจริง ๆ ก็ควรร้องเรียกขอความช่วยเหลือ ไม่ใช่วิ่งลงน้ำไปเหมือนคนไม่ได้สติอย่างนั้น
“ค่ะ” เธอตอบรับก่อนจะนั่
