“อืม” เมื่อเขาตอบรับเธอจึงเดินนำเขาเข้าบ้าน ก่อนจะหายเข้าไปในครัวเพื่อจัดแจงขนมที่ซื้อติดมือมาฝากใส่จานแล้วถึงยกมาเสิร์ฟ
“นึกว่าเธอลืมไปหมดแล้วว่าฉันเคยชอบหรือไม่ชอบอะไร” ธัญญ์เอ่ยขึ้นหลังจากตักของโปรดของตัวเองเข้าปาก ซึ่งรสชาติของมันคงต้องบอกว่างั้น ๆ สู้ฝีมือของคนตรงหน้าเขาไม่ได้เลยสักนิด
“มุกเหรอคะจะลืม” เธอไม่เคยลืม อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเขาไม่มีวันที่เธอจะลบมันออกไปจากหัวใจ เป็นเขาเสียมากกว่ากระมังที่ลืม
“ก็ไม่เห็นทำให้กิน ทีเมื่อก่อนยังเข้าครัวทำกับแม่อยู่บ่อย ๆ” นั่นคงเป็นเพราะคนที่ชอบทานไม่อยู่เธอจึงไม่มีแรงจูงใจให้เข้าครัว เรื่องนี้เองที่ทำให้เพื่อนรักอย่างทิวาไม่พอใจจนถึงขั้นอดข้าวประท้วง
“มุกจะลำเอียงแบบนี้ไม่ได้นะ ถึงพี่ธัญญ์จะไม่อยู่ชิมขนมฝีมือตัว ก็ยังมีเรากับแม่ที่รอชิมอยู่”
คิดแล้วก็อดคิดถึงอีกฝ่ายขึ้นมาไม่ได้ อาบน้ำเสร
