ถือว่าเป็นโชคยังดีอยู่มาก ที่ชีคฟารีสต์ไม่ได้สั่งให้องครักษ์เฝ้าโยงอยู่หน้าห้อง ทำให้จิลลาภัทรหนีออกมาได้อย่างสะดวก แต่ก็มาติดปัญหาเล็กน้อยตอนเช็กเอาต์อยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์
“เอ่อ...คุณผู้หญิงแน่ใจนะคะว่าจะเช็กเอาต์เวลานี้”
ประชาสัมพันธ์หลุดเสียงถามออกมาด้วยความไม่แน่ใจ เพราะเวลานี้ที่เธอได้เอ่ยถึงนั้นมันคือตีสี่ครึ่ง ฟ้ายังไม่สางด้วยซ้ำไป
“แน่ใจสิค่ะ กรุณาแจ้งค่าห้องพักทั้งหมดด้วยค่ะ อ้อ! รบกวนเรียกรถของโรงแรม ให้ไปส่งดิฉันที่สนามบินด้วยนะคะ”
จิลลาภัทรเอ่ยบอก พลางหยิบบัตรเครดิตส่งให้อีกฝ่าย โดยไม่สนใจสายตาที่บ่งบอกถึงความใคร่อยากรู้อยากเห็นของประชาสัมพันธ์สาว ซึ่งกำลังจ้องมองเธอเขม็ง
เมื่อชำระค่าห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จิลลาภัทรก็เดินไปยังหน้าโรงแรมด้วยกริยารีบเร่ง เธอรอไม่ถึงห้านาที รถเบนซ์ติดสติ๊กเกอร์ของโรงแรมตรงข้างประตูหน้าทั้งสองด้าน ก็วิ่งเทียบท่ามาจอดอยู่ใกล้ๆ
