เช้าวันต่อมา ณ ตึกพิตตินันท์กรุ๊ป
ธีรดารีบเดินมาจับแขนของกิตติภพเอาไว้อย่างรวดเร็ว จากแรงดึงอย่างฉับพลันทำให้เจ้าของร่างสูงใหญ่ถึงกับเซไปนิดหน่อย เท้าที่กำลังก้าวเข้าไปในตึกถึงกับชะงักลงอย่างตกใจ ใบหน้าคมเข้มฉายแววโมโหไม่น้อย ที่จู่ๆ เขาก็ถูกใครก็ไม่รู้มากระชากแบบนี้
กิตติภพตวัดสายตามามองเจ้าของมือเรียวอย่างไม่พอใจ แต่พอชายหนุ่มเห็นว่าเจ้าของมือเรียวเป็นใคร ใบหน้าคมเข้มก็ยิ่งหงุดหงิดขึ้นทีเดียว เขาไม่ชอบเอาเสียเลยกับการที่บรรดาผู้หญิงของเขา เข้ามาก่อกวนในที่ทำงานของเขาเช่นนี้
“มีอะไรหรือคุณพลอย”
“มีอะไรยังงั้นหรือค่ะคุณกฤต” ธีรดาแหวขึ้นอย่างไม่พอใจ ผู้ชายคนนี้ถามเธอมาได้ยังไงว่ามีอะไร เธอต่างหากที่ต้องถามเขาทำว่าร้ายเธอแบบนี้ทำไมกัน “คุณกล้าดียังไงถึงทิ้งฉัน”
“คุณพูดบ้าอะไรของคุณ ผมเนี่ยนะทิ้งคุณ คุณกับผม เราสองคนเป็นอะไรกันไม่ทราบ”
กิตติภพตอกกลับเสียงเข้ม แววตาดูหงุดหงิดไม่น้อยกับเ
