สองวันต่อมา ณ อุทยานแห่งชาติน้ำตกพาเจริญ
น่านฟ้าเริ่มหงุดหงิดโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นการแต่งตัวของมายาวี ชายหนุ่มหันไปมองด้านซ้ายด้านขวา เพื่อที่ดูว่ามีใครอยู่แถวนี้บ้าง เขาไม่อยากให้ใครเห็นมายาวีในสภาพนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เขาเป็นอะไร แต่ที่แน่เขารู้สึกไม่พอใจกับการที่หญิงสาวเสื้อผ้าแบบนี้มาเที่ยว
มายาวีรีบเดินกลับมายังเต็นท์ หญิงสาวไม่ได้สังเกตสิ่งรอบข้างสักเท่าไหร่ เธอจึงไม่รู้ ว่าตอนนี้มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องเธออย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก
“ไม่ยักรู้ว่าชอบแต่งตัวล่อไอ้เข้” เจอเข้ากับประโยคนี้ ร่างระหงถึงกับชะงักเท้าดังกึก
“ซวยตั้งแต่เช้าจริงๆ ให้ตายสิ” มายาวีรีบถามเท้าเดินหนีไปทันที
น่านฟ้ารีบสาวเท้าให้เดินทันมายาวี เพียงไม่กี่ก้าวเขาก็สามารถเดินตามเธอทัน มือหนายกขึ้นไปดึงแขนเรียวเอาไว้ จนคนที่กำลังเดินถึงกับเซถลามาตามแรงดึง อ้อมแขนแข็งแรงโอบกระชับร่างระหงเอาไว้อย่างรว
