องุ่นรีบเดินตรงมาที่ร้าน ในมือของเธอยังคงกำธนบัตรที่ตุลาให้ไว้ พร้อมกับกำลังพยายามสลัดความรู้สึกเหล่านั้นออกไปให้พ้นจากสมอง แต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อหัวใจมันเรียกร้องให้จดจำ ไม่มีคืนวันที่เธอนั้นจะสามารถลบตุลาออกไปจากใจได้เลย ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหญิงสาวพยายามบอกตัวเองว่าเขาคือเจ้าหนี้ ที่เธอนั้นต้องหาเงินไปคืน แต่องุ่นเพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอแอบหลงรักเจ้าหนี้ จนหมดใจ แต่ก็มีเส้นบางๆ คำว่าความเหมาะสมคั่นกลางเอาไว้ ทำให้เธอไม่กล้าเผยความในใจออกไป เมื่อสถานะของเธอเป็นเพียงแค่แม่ค้า คงมีปัญญาเพียงแค่แหงนมองเครื่องบินเท่านั้น
"พี่องุ่น... พี่องุ่นค่ะ ลูกค้าโต๊ะสามสั่งข้าวผัดกะเพราสองที่ค่ะ" ผัดกาดเรียกองุ่นอยู่หลายครั้ง เพราะเธอเอาแต่ยืนเหม่อคิดอะไรเพลินๆ
"อ้อ...ได้จ้า"
