คิดจะมัดมือชก
1556 คำ
ณ บ้านหลังใหญ่
ภายในบ้านที่ถูกตกแต่งไว้อย่างหรูหรา ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ ข้าวของเครื่องใช้ตกแต่งประดับประดา ทุกชิ้นล้วนมีมูลค่ามีราคาแพงทั้งนั้น แต่ทว่าบรรยากาศภายในห้องเล่นเริ่มที่จะตึงเครียด เมื่อสองสามีภรรยากำลังถกเถียงกันเรื่องลูกชาย
"ฉันไม่เห็นด้วยเลยในสิ่งที่คุณกำลังคิดจะทำ คุณคิดดีแล้วเหรอคะ เราจะแน่ใจได้ไงว่าตุลาจะรักบุษบา" ฮันน่าพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ ตึงเครียด เมื่อผู้เป็นสามีเล่าถึงแผนการให้เธอได้ฟัง
"ผมก็พยายามจะหาผู้หญิงที่ดีที่สุดให้กับลูกของเรา หรือคุณอยากจะให้เขากับซันนี่ ทำเรื่องน่าอายให้กับครอบครัวก่อน แล้วจึงค่อยหาทางแก้ไข ผมคิดว่าเราควรตัดไฟแต่ต้นลมจะดีกว่า" น้ำเสียงของอีธาน ก็ดูเป็นกังวลไม่น้อยไปกว่าภรรยา เมื่อเขากำลังคิดว่าลูกชายกำลังคิดจะชอบไม้ป่าเดียวกัน เพราะตั้งแต่ตุลาโตเป็นหนุ่มเขาก็ไม่เคยมีแฟนเลยสักคน แถมตอนนี้ยังทำตัวติดกันกับซันนี่ยังกับตังเม
"คำว่าดีที่สุดสำหรับเรา อาจจะไม่ดีที่สุดสำหรับตุลาก็ได้นะคะ ถึงยังไงก็อย่าเพิ่งให้ลูกหมั้นกับใคร ให้พวกเขาดูใจกันไปก่อนก็ได้ รอให้ตุลามั่นใจแล้วลูกเป็นคนเอ่ยปากเองจะดีกว่านะคะคุณ"
"ถ้ารอให้ตุลาเป็นคนเอ่ยปาก จะมีวันนั้นหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"ฉันขอถามคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ อะไรทำให้คุณคิดว่าลูกเราชอบไม้ป่าเดียวกัน ฉันมองยังไงลูกเราก็แมนจะตาย ตุลาไม่มีทางที่จะชอบซันนี่หรือว่าผู้ชายคนไหนหรอกค่ะ" ฮันน่าพูดออกมาด้วยอารมณ์ออกมาขุ่นเคืองใจ เมื่ออีธานกำลังคิดที่จะจับคู่ให้กับลูกชาย
"ตุลาจะสามสิบแล้วนะคุณ ผมยังไม่เคยเห็นเขาข้องแวะกับผู้หญิงคนไหนสักคน ถามช่วงนี้ซันนี่ก็ทำตัวติดกันอย่างกับตังเม แล้วยังชอบไปค้างที่คอนโดบ่อยๆ "
"แล้วเรื่องโครงการสร้างคอนโดหน้าโรงงานเฟอร์นิเจอร์ อยู่ในแผนการนี้ด้วยหรือเปล่า" คราวนี้ผู้เป็นภรรยาได้ชักสีหน้าใส่สามีด้วยความไม่ชอบใจ กับการที่เขากำลังจะมัดมือชกตุลา เพื่อหวังให้ลูกชายได้แต่งงานกับบุษบา
"มันเป็นทางเดียว ที่จะทำให้ตุลายอมรับในตัวบุษบาได้"
"คุณพูดแบบนี้มันไม่แฟร์กับตุลาเลยนะคะ ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง ฉันก็ยังคิดว่าเขาควรมีสิทธิ์ ที่จะตัดสินใจ เลือกใครเข้ามาในชีวิตเอง ความสุขไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบก็ได้ ชีวิตคู่มันต้องเริ่มต้นจากความรัก ซึ่งต่างฝ่ายต่างก็พร้อมที่จะเติมเต็มให้กันและกัน ไม่อย่างนั้นมันก็มีแต่พังกับพัง"
ฮันน่าพูดจบก็ลุกเดินออกไปทันที ท่าทางของเธอที่แสดงออกมานั้น บ่งบอกชัดเจน ถึงความไม่พอใจ ในสิ่งที่ผู้เป็นสามีกำลังจะเยียดบุษบาให้กับตุลา เวลานี้อีธานก็ได้ทำหน้าเซ็งๆ ออกมา เมื่อภรรยาไม่เห็นด้วย เรื่องที่เขากำลังจะจับคู่ให้กับลูกชายคนโต
~โรงเรียนของธันวา~
รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอด ซึ่งเบาะข้างคนขับมีหญิงสาวหุ่นเซ็กซี่นั่งเคียงคู่มากับเขาด้วย เพราะเธอได้บอกกับตุลาว่าคนขับรถที่บ้านแวะมาส่งแล้วกลับไป เธอจึงจำเป็นต้องอาศัยนั่งรถมากับเขาด้วย
เมื่อรถจอดสนิท ชายหนุ่มเปิดประตูรถแล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปภายในโรงเรียน ปล่อยให้บุษบานั่งทำหน้างออย่างไม่ค่อยพอใจ เมื่อเธอถูกชายหนุ่มสั่งให้นั่งรอ
"พี่ตุลา!..." น้ำเสียงใสก้องกังวานของธันวาเรียกพี่ชายออกมาด้วยความดีใจ พร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดชายร่างสูงใหญ่เอาไว้แน่น ซึ่งตุลาเองก็ย่อตัวลงมาอ้าแขนรับน้องชายมาไว้ในอ้อมกอดของเขาเช่นกัน
"ทำไมวันนี้พี่มารับผมได้ พ่อกับแม่ไปไหนเหรอครับ"
"พ่อกับแม่อยู่บ้าน ทำไมฉันมารับนายไม่ชอบเหรอ...หืม" ตุลาแกล้งพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาพร้อมกับทำหน้างอนๆ ออกมา จนธันวารีบเอามือทั้งสองข้างโอบจับประคองลงไปที่แก้มของพี่ชายเอาไว้อย่างน่าเอ็นดู
"ผมยังไม่ได้ว่าอะไรพี่สักหน่อย ทำเป็นน้อยใจไปได้ กลับบ้านกันเถอะครับพี่ วันนี้คุณครูให้การบ้านเยอะมาก"
"สมน้ำหน้า ถ้านายมัวแต่เล่นเกม จนลืมทำการบ้านฉันจะฟ้องแม่" ตุลากระซิบลงไปที่ข้างใบหูของน้องชาย จนทำให้ธันวาทำหน้ามุ่ยออกมาอย่างไม่ชอบใจ เมื่อถูกพี่ชายเอาเรื่องเกมขึ้นมาเป็นข้อต่อรอง
"ถ้าพี่ไม่ยอมบอกการบ้านผม ผมก็จะเอาความลับของพี่ไปบอกแม่เหมือนกัน" ธันวาฉายแววตาเจ้าเล่ห์ออกมา เขาทำเหมือนกับว่าได้กุมความลับของพี่ชายเอาไว้ ในขณะที่ตุลาเริ่มทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความสงสัย เขาไม่เข้าใจในประโยคที่ ธันวากำลังสื่อสารออกมา
"เดี๋ยวก่อนนะนายกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ฉันมีความลับอะไร ที่ไม่สามารถบอกให้แม่รู้ได้ นายมั่วแล้วแหละธันวา"
"ก็รูปผู้หญิงคนนั้นไง ที่ถ่ายกับพี่กันยา ผมเห็นพี่ตุลาเอาไปเก็บไว้ในห้องนอนด้วย พี่คนสวยๆ ขาวๆ อ่ะ" คราวนี้ธันวาพูดพร้อมกับใส่อารมณ์ออกมาเป็นชุด เพื่ออธิบายให้พี่ชายได้เข้าใจทั้งที่ความเป็นจริงตุลาก็รู้อยู่แก่ใจ เพราะเขาแอบเอารูปขององุ่นไปเก็บเอาไว้ในห้องนอนตั้งหลายใบ
"นายแอบเข้าไปในห้องนอนของฉันเหรอ ไม่รู้หรือไงว่านั่นเป็นพื้นที่ส่วนตัว นายขี้โกง ฉันจะไม่ซื้อขนมให้นายกินอีก รวมทั้งของเล่นและก็เกมด้วย" ชายหนุ่มแกล้งพูดโวยวายออกมา เพราะกลัวว่าธันวาจะเอาไปเล่าให้ใครฟัง
"ผมไม่ได้ตั้งใจเข้าไปในห้องพี่สักหน่อย ก็เจ้าสีเทานะสิมันวิ่งเข้าไปไล่หนู ผมก็เลยวิ่งตามเข้าไปในห้อง แล้วก็แอบเห็นรูป ที่พี่เก็บเอาไว้" "แต่รูปพวกนั้นมันอยู่ในตู้ แล้วไม่ต้องโทษเจ้าสีเทาเลยนะ แมวมันเปิดตู้ไม่เป็นหรอก" ตุลาพูดเสียงเข้มออกมา เพื่อที่จะให้น้องชายกลัว จากนั้นเขาจึงขู่ห้ามธันวาเอาเรื่องนี้ไปพูดให้ใครฟัง
"ตุลาค่ะ บุษรอนานแล้วนะ" หญิงสาวเดินลงมาจากรถ พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เริ่มระอา เพราะหล่อนรอตุลาเกือบครึ่งชั่วโมง
"ใครครับพี่ แต่งตัวเซ็กซี่ขนาดนั้น ผมว่าเธอสวยสู้พี่ผู้หญิงที่อยู่ในตู้ไม่ได้เลยสักนิด" แค่เจอบุษบาครั้งแรกดูเหมือนว่าธันวาจะไม่ประทับใจเธอแม้แต่น้อย เมื่อเด็กชายธันวารู้สึกไม่ถูกชะตาซึ่งเขาอยากได้ผู้หญิงในรูปมาเป็นพี่สะใภ้มากกว่า
"นายเงียบเลยนะ ไปขึ้นรถกลับบ้านได้แล้ว" ตุลาลุกขึ้นยืนพร้อมกับจูงแขนน้องชายให้เดินตามเขาไป และดูเหมือนว่าบุษบากำลังไม่พอใจ เมื่อหล่อนมองมาที่ธันวาอย่างไม่เป็นมิตรเลยสักนิด
"ผมขอนั่งหน้านะครับ" ธันวาไม่กล่าวทักทายบุษบา เด็กชายรีบพูดขึ้นพร้อมกับเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรู จนเธอมีท่าทางที่กระฟัดกระเฟียด พร้อมที่จะระเบิดอารมณ์ออกมาเต็มที แต่ก็พยายามหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรักษาคุณสมบัติของคำว่าผู้ดีเอาไว้
"เชิญครับคุณบุษ อย่าถือสาธันวาเลยนะครับ" เวลานี้ภายในใจของตุลาก็แอบดีใจอยู่ไม่น้อย ที่ธันวาถือโอกาสขึ้นมานั่งข้างๆ เขาแบบนี้
"แล้วเด็กคนนั้นเป็นใครคะ ทำไมชื่อถึงคล้ายๆ กับคุณตุลา" ก่อนจะขึ้นรถบุษบามีความข้องใจ หล่อนจึงรีบเอ่ยถามชายหนุ่มออกมาทันที เพราะกำลังคิดว่าเด็กคนนั้นจะใช่ลูกของตุลาหรือเปล่า
"ธันวาเป็นน้องชายของผมเอง เชิญครับ"
"น้องชายเหรอ!" บุษบาอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ หล่อนไม่อยากจะเชื่อว่าตุลาจะมีน้องชายที่อายุห่างจากเขาหลายปี ที่ดูยังไงก็เป็นพ่อกับลูกกันได้เลย บุษบาจำใจต้องขึ้นไปนั่งที่เบาะหลัง ซึ่งมันก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่ถูกชะตาธันวาตั้งแต่แรกเจอเช่นกัน
"พรุ่งนี้ตอนเที่ยงพี่มารับผมด้วยนะ" เสียงเจี๊ยวจ๊าวของธันวาดังขึ้น เพื่อทำลายบรรยากาศของความสงบภายในรถ
"อ้าว! พรุ่งนี้มาเรียนครึ่งวันเหรอ"
"ใช่ครับ พี่ไปรับผมแล้วให้ผมไปที่บริษัทได้ด้วยหรือเปล่า" ธันวาพูดพร้อมกับทำสายตาละห้อย อ้อนวอนให้พี่ชายพาเขาไปที่ทำงานด้วย เพราะธันวาอยากออกไปเห็นโลกภายนอกไม่ใช่อยู่แต่ในบ้านกับมารดา จนเด็กชายเกิดความรู้สึกเบื่อหน่าย
- ผู้เขียน
