(อารียา)
สิ่งที่ฉันสูญเสียให้กับผู้ชายมักง่ายสร้างความเสียใจและตราติดในความรู้สึกจนยากที่จะลืมหาย เขาย่ำยีร่างกายฉันอย่างคนไร้สามัญสำนึก ทั้งที่ปากบอกว่าไม่มีทางมาพิศวาสคนแบบฉัน แล้วนี่มันอะไรกัน!? สิ่งที่เขาทำโคตรย้อนแย้ง
และที่ทำให้ฉันจุกจนพูดไม่ออก ก็คือคำที่เขาบอกว่าไร้สาระ ประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินในวันนั้นหลังจากที่ปิดประตูห้องนอนของเขา มันทำเอาฉันแทบก้าวขาเดินไม่ไหว น้ำตารินไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บใจ กับการที่ต้องมาเจอคนเลวแบบนิโคลไล ฟรานเดเรก
ฉันเกลียดจนแทบไม่อยากมองหน้า แต่ว่ามันยากที่จะหลีกเลี่ยงเพราะเราต้องทำงานด้วยกัน ฉันเลยเลือกที่จะปะทะกับเขาให้น้อยที่สุด
"ถึงเวลาทานมื้อเที่ยงแล้วครับรีย่า" ฉันนั่งทำงานอยู่หน้าห้องผู้บริหารต้องละสายตาจากคอมพิวเตอร์ เมื่อเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น คุณเชรคเจ้าประจำที่มักมาชวนไปทานข้าวทุกครั้งที่เขาไม่ได้ออกไปข้างนอก
"ค่ะ" ฉันพยักหน้าตอบรับพร้อม
