"พี่ธารามีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมถึงพาหนูสาออกมาคุยตรงนี้ คนอื่นเขาทานข้าวกันอยู่นะคะ" ศสาลินแปลกใจ พ่อเลี้ยงธารารู้สึกผิดจึงยอมปล่อยข้อมือเล็กออก พลันกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณหน้าบ้านยามค่ำคืน เมื่อเห็นว่าไม่มีใครจึงหันกลับมาจ้องมองดวงตาประกายคู่สวยตรงหน้า
"เพราะคำพูดของพ่อเลี้ยงเอก ทำให้พี่คิดได้ทันทีเลยว่าพี่จะต้องพูดอะไรกับหนูสาบ้าง เพราะหากพี่ไม่ได้พูดออกไป พี่คงรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิต" น้ำเสียงของเขาฟังดูประหม่า ทว่าแววตากลับคงมั่น
"พี่ธารา..." ศสาลินส่ายหน้าน้อยๆ พอจะเดาว่าชายหนุ่มจะพูดเรื่องอะไร เธอเองก็ยังไม่อยากปฏิเสธเขาในตอนนี้ เพราะมันอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ฉันพี่น้องต้องมีปัญหา
"อย่าเพิ่งขัดนะครับพี่ขอร้อง ให้พี่พูดก่อน" ศสาลินครุ่นคิด แล้วจึงพยักหน้าเล็กน้อย คิดอีกมุมหนึ่งก็คงเป็นเรื่องดี หากพ่อเลี้ยงธาราสารภาพรักขึ้นมาตอนนี้ แน่นอนว่าตนจะต้องปฏิเสธออกไปตามตรง ชายหนุ่มจะได้ไม่
