“กรี๊ด!!!”
“ฮ่า ๆๆ ตกใจอะไร” ต่อให้เป็นคนที่ไม่เคยดูหนังเรื่องนี้ยังรู้ทันเลยว่าจังหวะนี้ผีมันจะออกมา แต่นี่ดูแปดเก้ารอบแล้วยังตกใจได้ โคตรจี้เลยครับ
“ตกใจผีไงเล่า! มันไปยังพี่เวย์” เธอซุกหน้าลงที่แขนของผมไม่ยอมไปไหน คนบ้าอะไรโคตรกลัวหนังผีแต่ก็โคตรชอบดู แต่ดูเป็นล้านรอบก็ไม่เคยกล้าดูฉากบางฉากที่น่ากลัวเลยสักครั้ง
น้ำอิงไม่เคยดูฉากต่อจากนี้จบเลยสักรอบ เพราะทุกครั้งที่ผีมันโผล่มาเธอก็จะซบหน้าลงที่แขน ที่ไหล่ผม หรือบางครั้งก็ที่ตักผมบ้างแล้วก็รอให้ผีมันหายไป
ซึ่งทุกครั้งผีมันออกมาถ้าเป็นฉากที่น่ากลัวมาก ๆ เธอก็จะไม่ดูแล้วรอให้ผีมันไปก่อน แล้วทุกครั้งก็จะถามผมแบบนี้เสมอ และคำตอบที่ได้จากผมทุกครั้งก็คือคำว่า...
“ยัง”
คำตอบนี้มันหลุดออกจากปากของผมทุกครั้ง ต่อให้ผีมันจะออกมาแค่วินาทีเดียวเหมือนฉากนี้ก็ตาม
-เวลาต่อมา-
“ให้อิงช่วยไหมคะ”
“อิงเอาไวน์ไปแช่ในถังน้ำแข็งก็พอ” ผมบอกแล้วก็ทำสปาเก
