“อิงอยากทำอะไรอยู่หนึ่งอย่างค่ะ อยากทำแต่คิดว่าตัวเองน่าจะสับสนมาก ๆ เลยเลี่ยงไม่ทำตลอด พยายามไปทบทวนแล้วว่าแค่สับสนรึเปล่า แต่วันนี้อิงมั่นใจแล้วว่าเรื่องที่อิงอยากทำมันไม่ใช่ความสบสนหรืออารมณ์ชั่ววูบ”
“แล้วอิงอยากทำอะไรคะ”
“อิง...อยากจูบพี่เวย์”
แก...แกพูดไปแล้วน้ำอิง กลับคำไม่ทันแล้ว หรือต่อให้ย้อนเวลาได้ก็ยังจะพูดอยู่ดี บอกแล้วไงคะว่าจะที่มาวันนี้เพราะอยากแน่ใจอะไรบางอย่าง
และตอนนี้ก็แน่ใจแล้ว
แน่ใจแล้วว่าไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบแต่อยากจูบจริง ๆ
-///-
“พี่เวย์...ไม่แฮปปี้เหรอคะ” เขาเงียบมองฉันนิ่ง ๆ เหมือนเขาอึ้งนั่นแหละแต่แล้วเขาก็หันกลับไปผัดสปาเก็ตตี้ต่อฉันเลยต้องหน้าด้านถาม
“เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ มันจะไหม้”
“...” กลัวอาหารไหม้จริง ๆ เหรอ ไม่ใช่ว่าพี่เวย์จะเมินฉันนะคะ
พูดตรงขนาดนี้ยังกล้าหันไปทำอาหารต่ออีกเหรอ? ทำไมเหมือนแกจะหน้าแหกอีกรอบล่ะอิง
ฉันไม่กล้าพูดอะไรต่อได้แต่ยืนอยู่ที
