03
1610 คำ
"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันเลี้ยงเค้าดีกว่าเธอแน่!"ผมพูดแล้วมองจียอนตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาสมเพช
"จะไม่โกรธนายหรอกที่ด่าหรือว่าฉัน"
"เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธหรือเกลียด เธอควรเกลียดตัวเองมากกว่า"ผมบอกแสยะยิ้มมุมปากแล้วเดินชนไหล่เธอไปรับเด็กที่ห้องอุบาลเด็กน้อย ผมเกลียดเธอเข้าไส้เลยล่ะ
"มารับ ปาร์ค แจฮวอน ครับ"ผมบอกพยาบาลที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ ผมทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วถูกต้องตามกฏหมายและโอนชื่อเด็กให้เป็นคนในครอบครัวและใช้นามสกุลครอบครัวผม
"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"ผมพยักหน้าแล้วยืนรอเด็กออกมา
"เชิญคุณเข้าไปฟังคำแนะนำจากคุณหมอค่ะ"ผมพยักหน้าเป็นคำตอบและเดินตามพยาบาลไปฟังคำแนะนำเลี้ยงเด็กจากหมอ
"ดูแลเด็กอย่างระมัดระวังนะคะ"
"ครับ"ผมตอบและก้มหัวเป็นการลาแล้วเดินตามพยาบาลที่เอาเด็กไปส่งที่รถ อ้อ!อีกอย่างผมยังไม่ได้บอกที่บ้านเรื่องนี้นะ
บ้านย่านคังนัม
ผมมองเด็กผู้ชายที่นอนหลับอยู่ข้างหลัง ทำไมผมถึงดูถูกชะตาและเอ็นดูเด็กคนนี้จังนะ ทั้งๆที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ผมยิ้มและลงจากรถเปิดประตูข้างหลังแล้วอุ้มเด็กออกมา วันนี้แหละเด็กชายคนนี้จะกลายมาเป็นคนในครอบครัวเพิ่มอีกคน
"แม่ครับ"ผมเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับอุ้มเด็กที่กำลังหลับสบายอยู่ในอ้อมกอดผม
"อ้าวแจ็คสันวัน........."แม่ผมหันมาและมองเด็กที่ผมอุ้มอยู่สายตาอึ้งๆแล้วลุกเดินออกมาดูพร้อมกับยิ้มและอุ้มไว้ในอ้อมกอด สงสัยละสิทำไมแม่ผมเรียกแจ็คสันมันคือชื่อไทยผมเองและเวลาผมคุยกับแม่ผมคุยเป็นภาษาไทยทั้งหมด
"เด็กน้อยคนนี้เป็นใครหรอแจ็คสัน"แม่ผมถามเสียงที่ไม่ดุแววตาดูเอ็นดูเด็กน้อยที่อุ้มอยู่
"ลูกผมเองครับ"แม่ผมเงยหน้าขึ้นมอง สายตาดูงงๆและสับสน คงงงละสิผมไปมีลูกตอนไหน
"ผมว่าเอาเด็กไปนอนแล้วผมจะเล่าทุกอย่างให้ฟังนะครับ"
"ก็ได้จ่ะ แล้วหนูน้อยคนนี้ชื่ออะไร"
"ปาร์ค แจฮวอนส่วนชื่อไทยแม่ตั้งเองก็ได้นะครับ"ชื่อนี้ผมเป็นคนตั้งเองกับมือส่วนชื่อไทยผมจะให้แม่ตั้ง
"จ่ะ เดี๋ยวแม่เอาไปนอนที่ห้องแจ็คสันนะ"
"ครับ"แม่ของผมพาแจฮวอนขึ้นไปข้างบน ดูจะเอ็นดูและชอบเด็กคนนี้เหมือนกับผม ไม่รู้สิมันถูกชะตาตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลย
"แจ็คสันเรื่องมันเป็นยังไง ไปมีลูกตอนไหน"แม่ผมลงมาข้างล่างก็ยิงคำถามใส่ผมทันที
"พ่อละครับ"จะไม่ได้ต้องเล่าหลายรอบเพราะผมไม่อยากจะพูดถึงเธอสักเท่าไรมันกระดากปาก
"พ่อมีประชุมเดี๋ยวแม่เล่าให้ฟังเอง แจ็คสันเล่าให้แม่ฟังก่อนดีกว่านะ"ผมพยักหน้าและเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดไม่ปิดบังอะไรไม่เว้นแม้แต่ความเลวร้ายของเธอคนนั้น!
"แม่ว่าแม่เข้าใจจียอนนะ เธอคงไม่พร้อมและมันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับคนที่ไม่พร้อมมีลูกเลยคิดแบบนั้น"ผมขมวดคิ้วไม่เข้าใจ อะไรคือไม่พร้อมถ้าไม่พร้อมแล้วจะทำให้เกิดมาทำไม!
"แม่ว่าเราลืมเรื่องพวกนี้ไปเถอะ เราอย่าเก็บไปคิดมาเลี้ยงลูกชายของเราดีกว่านะ"
"ผมไม่คิดมากอยู่แล้วผมจะให้แม่เลี้ยงก่อนนะครับว่างๆผมจะมาหาและถ้าเรียนจบผมจะรับไปเลี้ยงเอง"ผมตั้งใจไว้แล้ว ตอนนี้แจฮวอนยังเด็กมากๆผมคงเลี้ยงได้ไม่ดีและถ้าผมเรียนจบแจฮวอนก็โตพอที่ผมจะเลี้ยงเองได้แล้ว
ประเทศไทย
มหาลัย GD
"แองจี้เมื่อไรจะรับรักพี่สักทีอะ"ฉันถอนหายใจพรืดใหญ่แล้วกรองตามองบน พี่ชานตามจีบฉันมาตั้งแต่ปี1จนตอนนี้ปี2ยังไม่เลิกตามจีบอีก ฉันละเบื่อจริงๆ
"ก็บอกไปตั้งหลายครั้งแล้วไงค่ะ"ฉันบอกเสียงติดรำคาญ มาคอยตามจีบไม่เบื่อบ้างรึไง ก็บอกแล้วว่าไม่คบไม่เอายังจะจีบอยู่อีก
"แต่......"
"พี่ชาน จี้ว่าจี้อธิบายให้พี่ฟังไม่หมดแล้วนะว่าจี้ไม่คบไม่อะไรทั้งนั้น"ฉันรู้ว่าที่พวกที่มาจีบหรือผู้ชายที่มาตีสนิทก็หวังจะหลอกฟันทั้งนั้นแหละ หึ!สมัยนี้หาพวกที่จริงใจยากจริงๆ
"พี่ไม่ได้คิดจะหลอกอะไรเราเลยนะ"พี่ชานยังปฏิเสธหน้าตาย คิดว่าฉันโง่หนักรึไง!
"หรอคะ......แล้ววันนั้นหมาตัวไหนมันพูดกับเพื่อนว่า กูจะหลอกฟังแองจี้ให้ดู คะ?!"ฉันถามยิ้มๆแต่รอยยิ้มนั้นมันทั้งเย้าะเย้ยและสมเพช ถึงหน้าตาฉันจะแรดสนิทกับคนเยอะแต่ฉันก็ไม่ง่ายหรอกนะ
"........."หึ! นั้นไง นั่งอึ้งไปไม่เป็นเลย ถ้าวันไหนฉันไม่ไปได้ยินคงไม่รู้ว่าคนที่ตามจีบมาสองปีจีบเพื่อหลอกฟันฉัน! เกลียดจริงๆผู้ชายแบบนี้!
"หึ! ไปให้ไกลๆจี้เลยนะและอย่ามาให้เห็นหน้อีก ไอ้หน้าม้อ!"ฉันพูดอย่างรังเกียจและมองเค้าด้วยความเกลียดชังแล้วเดินออกมาไม่หันกลับไปมองอีกเลย จะหล่อเทพบุตรมาเกิดแต่ถ้าทำนิสัยแบบนี้ ไปตายซะเถอะ! อย่ามายุ่งกับฉันเลย
"อ้าว แองจี้ใครทำไรแกอะ หน้าบึงขนาดนี้"ฟาริสถามฉัน
"ไอ้พี่ชานคนเดิม ฉันละเบื่อ"ฉันบอกแล้วนั่งลงที่โต๊ะ วันนี้จะซวยทั้งวันเลยรึไงนะ
"คนอย่างนี้ต้องโดนมาหลอกเพื่อนฉัน!"ฟาริสตบโต๊ะเสียงดังแล้วพูดอย่างโกรธๆ
"ปล่อยไปเหอะ คนแบบนี้ด่าไปก็ไม่รู้สึกหรอก"ฉันบอกฟาริส ฟาริสเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฉันแต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีเพื่อนนะ มีแต่ไม่ค่อยสนิทแค่คุยกันได้
"ก็จริง ฉันละเบื่อจริงๆแต่แกทั้งสวยและก็ดังในมหาลัยไม่แปลกหรอกที่คนพวกนี่มันจะมาขอคบด้วย"ฉันถอนหายใจออกมา ทำไมชีวิตฉันถึงเจอแต่พวกแบบนี้ก็ไม่รู้
หลายเดือนผ่านไป~
คอนโดM
"แกปิดเทอมนี้ไปเกาหลีกัน ฉันอยากไปดูอปป้าอะ"ฉันหันไปมองฟาริสที่ทำหน้าเพ้อฝัน จะว่าไป ไปพักผ่อนก็ดีนะแถมที่นั้นก็สวยมากๆด้วย ยิ่งตอนนี้หน้าหนาวคงมีอะไรสวยๆเยอะ
"ไปสิ เหลืออีกกี่เดือนอะ"ฉันถาม เราจะได้เตรียมตัวไปซื้อเสื้อกันหนาวและเสื้อผ้าไปเกาหลี ไปที่นั้นคงมีอาหารตาเยอะน่าดูเลย
"อีกเดือนนึง"
"โอเค ยังพอมีเวลาซื้อของเตรียมตัว"ไปพักผ่อนสมองซะบ้าง วันๆเจอแต่พวกเดิมมันน่าเบื่อและน่ารำคาญจะแย่อยู่แล้ว ถ้ามีคนหล่อๆแถมนิสัยดีฉันจะไม่หนีเลย จะอ่อยให้สุดแรงเลย
"ฉันไปต้องได้อปป้ากลับมาบ้างแหละ"ฉันส่ายหน้ากับความเพ้อฝันของฟาริส
"ภาษาอังกฤษยังพูดไม่ค่อยคล่องจะเอาเกาหลีเลยหรอ"ฉันพูดแหย่ฟาริส พวกฉันสามารถพูดหรือเล่นแรงๆได้ไม่มีใครโกรธหรืองอล
"นี้ไง เหลืออีกตั้งเดือนนึงจะไปฝึกพูดเนี้ย"ฟาริสบอก ถึงเธอจะไม่ค่อยเก่งอังกฤษแต่ถ้าฝึกก็คงไม่ยากหรอก
"จ้าๆ เดี๋ยวฉันสอนให้"ฉันเป็นลูกครึ่งและพูดภาษาอังกฤษกับครอบครัวเป็นหลักเลยคล่องและสามารถสอนคนอื่นได้
"โอเค แม่ลูกครึ่งสอนฉันด้วยหละ"ฟาริสหันมาชี้นิ้วและสวมบทเป็นคุณนายทันที
"ค่ะ คุณหญิง"ฉันเล่นตามบทที่ฟาริสส่งมาแล้วขำเบาๆ พวกฉันอยู่กันสองคนก็จะบ้าๆบอๆไปเรื่อยแต่ต่อหน้าคนอื่นที่ไม่รู้จักพวกฉันต้องทำตัวนิ่งๆและคนอื่นก็จะมองว่าหยิ่ง แต่ฉันไม่สนหรอกคนสนิทหรือรู้จักเท่านั้นจะรู้ว่านิสัยฉันเป็นยังไง
วันต่อมา~
มหาลัยGD
13.20
"จี้วันนี้ไปผับกันป้ะ"ฉันเงยหน้ามองฟาริสที่กระซิบบอก ตอนนี้พวกฉันกำลังเรียนอยู่
"เรียนนะแล้วค่อยคิด"ฉันบอกฟาริสและหันไปสนใจเรียนต่อ
"โอเค ตกลงไปนะ"ฉันถอนหายออกมาอย่างปลงๆกับฟาริส วันนี้กะจะกลับไปนอนเล่นให้สบายใจซะหน่อยเถอะโดนฟาริสชวนเที่ยวอีกแล้ว
2ชั่วโมงต่อมา
"เห้อ จบคลาสสักทีเมื่อยจะตายอยู่แล้ว"ฟาริสพูดพร้อมบิดขี้เกียจ
"แกไม่ได้เรียนเลยมั้ยล่ะ บ่นอยู่ได้"ฉันบอก ก็เล่นนอนและก้มหน้าเล่นโทรศัพท์จะไม่ให้เมื่อยได้ยังไง
"ก็แกมันเด็กเรียนอะ ฉันเบื่อวิชานี้หนิ"
"เบื่อแล้วฉันต้องมานั่งติวให้เนี้ยนะ?"ฉันพูดบ่นฟาริส ยัยนี้ไม่ค่อยชอบเรียนวิชานี้เลยจนฉันต้องไปติวให้ที่คอนโดจะได้สอบได้
"ใช่ เพื่อนรักแค่วิชาเดียวเอง"
"ยัยฟาริสจอมขี้เกียจ!"
- ผู้เขียน
