ฟู่วววว
เหนื่อยชะมัดเลยเว้ย แต่ก็สะใจโคตร ๆ เหอะ เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเล่นกับฉัน
“โอ๊ย ยัยมนต์ถ้าไม่รู้ว่าแกปวดท้องฉันคิดว่าแกแข็งแรงเต็มร้อยเลยนะเว้ย” ยัยส้มพูดขึ้นฉันยิ้มให้มันนิด
“พวกแกไม่รู้อะไร นี่แหละหญิงถึกแห่งคณะบริหาร” ไอ้หินพูดทำให้ฉันถลึงตาใส่มัน
“เออ แต่เชียร์มันจริงเว้ย โคตรสนุก โคตรสะใจ” ยัยก้อยพูด
“ใช่ ๆ ยิ่งตอนไอ้มนต์ตบรัว ๆ ๆ นะ แกเห็นหน้าฝั่งนั้นปะ อึ้งกันเป็นแถวเลยอะฮ่า ฮ่า ฮ่า” ยัยปลาก็เสริมขึ้นมา
ฉันก็ส่ายหน้าตามคำพูดของพวกมัน ความจริงมันก็ไม่ได้ขนาดนั้นหรอก แต่ก็เนอะ ฉันเก่งหนิ ทุกคนอาจจะคิดว่า ปวดท้องขนาดนั้นทำไมถึงต้องลง อวดเก่งเหรอ เปล่าเลย ไอ้ปวดมันก็ปวดอยู่หรอก แต่มีคนมองหน้าอย่างเยาะเย้ยหยามหมิ่น มันทนไม่ได้จริง ๆ ต่อมความอยากเอาชนะก็พรุ่งปรี๊ด ๆ
“ยิ้มมีความสุขเชียวนะ” ยัยทิพย์แหย่ฉัน ฉันจึงลอยหน้าลอยตาใส่พวกมัน
“ถามจริง ตอนที่พูดว่า เล่นมาเยอ
