Ep.10
"เพลิน!! หนีไป" เฌอรีนร้องลั่น เธอถูกกระชากผมจนหน้าหงายขึ้นอย่างแรง
"โอ๊ยยย" เฌอรีนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด
ปัง!!! เสียงปิดประตูดังสนั่นด้วยฝีมือยัยหน้าพลาสติกนั่น
"อุ๊บส์ โทษที เธอเข้ามาแล้วคงออกไปไม่ได้แล้วละ" ยัยนั่นยืนจัดทรงผมตัวเองอย่างชิล ๆ หันมาพูดกับฉัน
"เฌอ" ฉันวิ่งเข้าไปเพื่อจะช่วย แต่นังเดียร์จับแขนเอาไว้ก่อน
"นังนั่นมันให้พวกแกเท่าไร ฉันให้มากกว่า 3 เท่า แค่ปล่อยฉันกับเพื่อนไป" เฌอรีนพูดเสียงแข็ง ทั้งที่ดูสั่น ๆ
"ใช่ ๆ ปล่อยพวกเราไปเถอะ นะ ๆ" ฉันหันไปพูดกับผู้ชายสองคนนั้นเสียงอ่อน ๆ
คำพูดนั้นทำเอาผู้ชายสองคนหันมามองหน้ากัน ก่อนที่ทั้งสามคนจะหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย เหมือนตัวร้ายในละครช่อง 7
"จะบอกให้เอาบุญนะ ไอ้สองคนเนี่ย เป็นพี่ชายฉันเอง มันคงไม่ทรยศฉันด้วยเศษเงินของพวกเธอหรอก" ยัยเดียร์หันมาจิกตาใส่
"เพราะงานนี้สำเร็จ พวกมันนะ คุ้มซะยิ่งกว่า" ยัยนั่นยิ้มเยา
