"จะกลับแล้วหรือคะ" เสียงหวานของมาหยาทักขึ้น จังหวะเดียวกับที่จาห์มาล์ เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเปลือยเปล่า อย่างไม่คิดอายสายตาของมาหยาที่จ้องมอง หล่อนลุกไปปรนนิบัติ จัดการหยิบจับเสื้อผ้าคอยสวมใส่ให้กับเขา
"อืม เรามีงานต้องทำ" จาห์มาล์ว่าขึ้นอย่างไม่ยี่หระ สอดแขนใส่เสื้อที่มาหยาอำนวยให้
"ท่านพักผ่อนเพียงไม่กี่ชั่วโมงเองนะคะ น่าจะพักอีกสักหน่อย...กว่ามาหยาจะได้อยู่กับท่านแบบนี้ นานทีท่านจะมาหา ยังไม่หายคิดถึงเลยค่ะก็จะไปเสียแล้ว" มาหยาซบหน้าลงแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน วงแขนโอบกอดรอบเอวสอบหลวม ๆ เนื้อนูนนุ่มนิ่มสัมผัสกับกายชาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้เลือดชายแล่นพล่าน เพราะผ่านคืนที่สุขสมมาอิ่มหนำสำราญแล้ว
"ช้ำไปทั้งตัว ไม่กลัวเราหรือไง" จาห์มาล์ยืนนิ่งไม่ได้กอดตอบ เพราะอ้อมกอดของเขาไม่ได้ใช้กับใครพร่ำเพรื่อ เพียงแค่นางบำเรอทางกาย ไม่มีสิทธิ์ใดในอ้อมกอดอุ่นและจับต้องส่วนที่หวงแหนในร่างกายของเขา
"มาห
