ผ่านไปหลายวันจัสซีเนียมีอาการดีขึ้นเรื่อย ๆ จนได้รับอนุญาตจากหมอให้ออกจากโรงพยาบาล
"พระองค์จะไปส่งหม่อมฉันใช่ไหม?" หล่อนถามด้วยความใคร่รู้ เดินตามหลังของจาห์มาล์ในระยะประชิด พร้อมทั้งคนสนิทและเหล่าบอร์ดี้การ์ดคุ้มกัน
"อืม" จาห์มาล์เดินด้วยความสง่า แค่นเสียงตอบในลำคอแผ่วเบา โดยไม่หันมองหน้าจัสซีเนีย
"จะคืนอิสระให้หม่อมฉันแล้วจริง ๆ ใช่ไหมเพคะ"
จัสซีเนียยังคงถามย้ำในสิ่งที่เฝ้ารอคอย หล่อนรอคอยคำสัญญานั้นด้วยใจจดจ่อ คำว่าอิสระภาพ คือสิ่งที่เธอปรารถนามันมากที่สุดในยามนี้
และการได้เจอเขาก็หวังแก้แค้น แต่ความแค้นที่เคยสุมอกจนต้องตกเป็นเชลยถูกเขาจับขัง กลับค่อยจางหายไปหลังจากที่เขาเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือ ความทรมานจากการที่เขาทารุณมันสร้างความเจ็บปวดให้ จนหล่อนนั้นต้องการอิสระภาพมากกว่าความแค้นใจที่มี แม้ว่าหากหล่อนต้องการฆ่าเขาคงไม่มีแรงพอที่จะต่อกลอน
กึก! อิสระที่แสลงหูคนเบื้องหน้า จนต้องหย
