เกือบจะเที่ยงคืนกว่าที่หญิงสาวจะได้หยุดพักเพราะมีคนเอาแต่ใจรังแกไม่ได้หยุดได้หย่อนจนโปรแกรมจะออกไปทานข้าวท่ามกลางความโรแมนติกหวาน ๆ เป็นอันต้องพับเก็บไป ทำให้หล่อนได้แต่นอนหันหลังให้คนต้นเรื่องอย่างงอน ๆ คนอะไรเอาแต่ใจตัวเอง ข้าวน้ำก็ไม่ยอมให้กิน
“เดซี่ครับ ผมขอโทษก็ตัวคุณน่ากอดน่าฟัดนี่ ผมเลยห้ามตัวเองไหว”
ภาคินัยขยับไปกอดร่างนุ่มนิ่มที่เอาแต่นอนหันหลังให้เขาอย่างไม่สนใจ
“ทำอย่างกับไปอดอยากมาจากไหน ผู้หญิงพี่ภาคก็ตั้งมากมาย อย่าคิดว่าเดซี่ไม่รู้ ดูสิตัวเดซี่มีแต่รอย หึย”
หญิงสาวบ่นออกไปอย่างรู้ทัน เพราะคอยให้คนสอดส่องตามข่าวชายหนุ่มอยู่ตลอด แต่ดูสภาพหล่อนตอนนี้สิอย่างกับถูกข่มขืนมีรอยเต็มไปหมด
“ไม่อดอยากแต่เห็นคุณแล้วมันหิวขึ้นมา”
ชายหนุ่มหาได้สนใจคำบ่นไม่ แต่ก็อดคิดตามคำพูดหญิงสาวไม่ได้จะว่าไปตั้งแต่คืนนั้นที่ได้กับหล่อนเขาก็ไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย แม้จะถูกยั่วยวนจากคนอื่นต่
