ตอนที่ 9

1311 คำ

จูบไซ้ขึ้นมาถึงหัวไหล่แอ่นระแน้ของหญิงสาว ขณะลำเอ็นใหญ่ยาวยังไม่หลุดจากร่องสวาทดูดรัด ราชิดค่อยๆ ผ่อนแรงกระแทกกระทั้นตามอารมณ์ที่ลุล่วงไปจากความทรมาน ขยับเอวช้าลงก่อนจะหยุดนิ่งไปในที่สุด อีกสองเดือนผ่านมา ถึงวันที่การฝึกงานต้องสิ้นสุดลงตามกำหนดสองเดือน “จากนี้ไปลุงต้องคิดถึงหนูจนทนไม่ไหวแน่ๆ” ราชิดเดินเข้ามาสวมกอดเอื้องผึ้งจากทางด้านหลัง ในวันที่จะต้องจาก “ขอบคุณนะคะ… ที่คุณลุงให้โอกาสหนูได้เข้ามาฝึกงาน… ” เอื้องผึ้งเกือบจะพูดออกมาว่านอกจากหล่อนจะได้เรียนรู้งานเลขากับเขา ราชิดยังสอนบทเรียนสวาทแถมให้เป็นพิเศษ ทำเอาหญิงสาวผู้ไม่ประสีประสาในเรื่องเซ็กส์อย่างหล่อนถึงกับใจแตก หลงใหลในรสสวาทที่ราชิดช่วยสอนให้อย่างถึงพริกถึงขิง “ลุงจะรอจนกว่าหนูจะเรียนจบ… แล้วกลับมาเป็นเลขาดูแลหัวใจให้ลุงตลอดไปนะจ๊ะ” ราชิดกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขารักหล่อน “คุณลุงพูดจริงหรือคะ… ” หยาดน้ำตาเอ่อคลอเบ้า ด้วยเอื้องผึ้งไม่คิดว่าเขาจะจริงจังกับสัมพันธ์สวาทชั่วคราวที่หล่อนเองก็ไม่กล้าคาดหวังว่าผู้ชายเจ้าชู้อย่างราชิด ว่าเขาจะจริงจังกับเรื่องนี้ “จริงสิจ๊ะ… ลุงรักหนู ขอให้หนูเรียนจบแล้วลุงจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง” เสียงของราชิดหนักแน่นจริงจัง เอื้องผึ้งโผเข้ากอดเขาแน่น นึกในใจว่าโชคชะตาช่างเล่นตลกกับหล่อน ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องมาหลงรักผู้ชายวัยคราวพ่อและยังเป็นพ่อของเพื่อนอีกด้วย อีกหนึ่งเดือนต่อมา ราชิดสารภาพกับลูกสาวอย่างเปิดอก ว่าตัวเองหลงรักเพื่อนของลูกสาวเข้าแล้ว “จริงหรือคะคุณพ่อ… ” อรอนงค์กล่าวเสียงเรียบ ราชิดกลายเป็นฝ่ายที่ต้องตกใจเสียเอง เมื่อเห็นว่าอรอนงค์ผู้เป็นลูกสาวไม่ได้มีทีท่าตกใจอะไรมากนักกับเรื่องที่ได้รู้ “หนูไม่ตกใจหรอกหรือ?” หัวคิ้วของผู้เป็นพ่อชิดเข้าหากัน “ก็หนูนี่แหละค่ะ… ที่เป็นคนวางแผนอยากให้เอื้องผึ้งมาฝึกงานกับคุณพ่อ” แผนการถูกเฉลยออกมา “ห๊ะ… อะไรนะ!” ราชิดตกใจกับสิ่งที่ได้รู้ ด้วยก่อนหน้านี้มีสาวใหญ่รายหนึ่ง พยายามเข้ามาทอดสะพานให้พ่อม่ายอย่างราชิด หล่อนชื่อ ‘เหมยฮัว’ เป็นสาวหมวยลูกครึ่งไทย-ฮ่องกง ทำธุรกิจส่งออกพืชผลทางการเกษตรไปต่างประเทศ รู้จักกับราชิดเพราะเคยค้าขายด้วยกัน “อะไรนะ… ร้ายจริงลูกสาวพ่อ” ราชิดคิดไม่ถึงกับเรื่องนี้ ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าลูกสาวของตนกลัวว่าพ่อจะไปคว้าแม่ม่ายเหมยฮัวมาเป็นเมีย จึงวางแผนให้เพื่อนสาวเข้ามาฝึกงาน “นี่หนูไม่ชอบคุณเหมยฮัวขนาดนั้นเลยหรือ” ราชิดสงสัย “ก็ใช่สิคะ… หนูไม่ชอบ น้าเหมยฮัวดูเป็นผู้หญิงจัดจ้าน แม้คุณพ่อจะชมว่าเธอเก่งเรื่องการค้าขายก็เถอะ แต่หนูไม่ถูกชะตา… ไม่ชอบ” อรอนงค์ระบายความในใจที่มีต่อเหมยฮัวออกมาจนสิ้น “อันที่จริงพ่อกับคุณเหมยฮัวก็อยู่ในระหว่างดูใจกัน… พ่อเป็นม่าย… เหมยฮัวก็แม่ม่าย ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เราจะศึกษาดูใจกัน” ราชิดบอกถึงเหตุผลที่เหมยฮัวแวะเข้ามาหาเขาบ่อยๆ “แล้วตอนนี้คุณเหมยฮัวหายไปไหนแล้วคะ… แต่ก็ดีเหมือนกัน ไปๆ ซะ… จะได้ไม่ต้องเข้ามาวุ่นวายกับคุณพ่อ” หญิงสาวแอบเบะปาก เมื่อต้องเอ่ยถึงกิ๊กสาวใหญ่ของบิดา “ช่วงนี้คุณเหมยฮัวไปดูแลงานอยู่ที่ฮ่องกง… เห็นว่าสิ้นเดือนนี้ก็จะกลับมาแล้ว” “อะไรนะคะ… นี่แสดงว่าคุณพ่อกับยัยเหมยฮัวยังติดต่อกันอยู่อีกหรือคะ” อรอนงค์ทำหน้าไม่พอใจ “ก็ทักทายกันทางไลน์น่ะ… ” “งั้นจากนี้ไปห้ามนะคะ… ” “ทำไมล่ะ” ราชิดย่นหน้าผาก “ก็คุณพ่อได้คนที่รู้ใจแล้ว… หนูรู้นะคะว่าคุณพ่อแอบกินตับเพื่อนหนูไปแล้วใช่ไหม” อรอนงค์กล่าวออกมาอย่างคนที่รู้นิสัยพ่อตัวเองเป็นอย่างดี เรื่องแบบนี้เอื้องผึ้งไม่รอดน้ำมือราชิดแน่ๆ “รู้ได้ไงนี่… ” ราชิดสงสัย “ทิ้งเพื่อนไว้กับพ่อ… ก็เหมือนวางน้ำตาลไว้ใกล้มด” ประโยคที่ลูกสาวตอบกลับมา ทำเอาราชิดออกอาการเขิน สมแล้วที่เกิดมาเป็นพ่อลูกกัน อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา เอื้องผึ้งแอบมาหาราชิดที่ออฟฟิศโดยไม่บอกล่วงหน้า หลังจากโทรถามอรอนงค์แล้วได้ความว่าตอนนี้ราชิดอยู่ที่ออฟฟิศ เขาขับรถเข้าไปทำงานที่ค้างเอาไว้แม้ว่าจะเป็น ด้วยหวังว่าจะเซอร์ไพรส์เขา เอื้องผึ้งหารู้ไม่ว่าตอนนั้นราชิดกำลังมีแขก เอื้องผึ้งมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานซึ่งครั้งหนึ่งหล่อนเคยมาฝึกงาน จากนั้นก็ผลักพรวดเข้ามา โดยหารู้ไม่ว่าจะได้เจอกับภาพบาดตาบาดใจ เมื่อเห็นผู้หญิงวัยกลางคนผิวขาวคนหนึ่ง หุ่นเนื้อนมไข่ กำลังนั่งอยู่บนตักของราชิด “คุณพระ… ” เอื้องผึ้งยกมือขึ้นทาบอก ใบหน้าซีดเผือดราวกับหน้ากระดาษที่ปราศจากตัวอักษร ช่อกุหลาบสีแดงที่แวะซื้อมาจากร้านขายดอกไม้หลังมหาวิทยาลัย ร่วงลงกับพื้น กลีบบอบบางแตกกระจายไม่ต่างจาหัวใจของหล่อน รีบก้าวยาวๆ หนีออกมาจาก “ผึ้ง… เดี๋ยวสิ… หนู… ” ราชิดตกใจ ยกสะโพกของเหมยฮัวขึ้นจากตัก อันที่จริงก็ยังไม่มีอะไรถึงขั้นสอดใส่ แต่เหมยฮัวตั้งใจมายั่วยวนถึงที่ พอเห็นว่าราชิดมีทีท่าเปลี่ยนไป เขาไม่เล่นด้วยเหมือนก่อน หล่อนจึงจู่โจมด้วยการบุกมาถึงที่ทำงาน รีบทอดสะพานด้วยการนั่งตัก พยายามควักนมออกมาให้ดูดอย่างที่เคยทำ แต่คราวนี้ราชิดบ่ายเบี่ยงไม่เล่นด้วยเหมือนก่อน และช่างบังเอิญที่เอื้องผึ้งผลักบานประตูเข้ามาเห็นพอดี “ราชิดคะ… นี่มันอะไรกันคะ” เหมยฮัวลุกขึ้นมาจากตักของเขาด้วยท่าทางอารมณ์เสีย ดูก็รู้ว่าราชิดไม่เหมือนก่อน ที่แท้ก็สาวน้อยแสนสวยคนนี้นี่เองที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป “ก็อย่างที่ผมบอก… ตอนนี้ระหว่างเราจะทำเหมือนก่อนไม่ได้แล้ว… ตอนนี้ผมมีคนรักแล้ว” ราชิดกล่าวอย่างสิ้นไร้เยื่อใยสวาท “โถ… นี่คุณจริงจังขนาดนั้นเชียวหรือคะ” เหมยฮัวรู้ว่าผู้ชายเจ้าชู้อย่างราชิดส่วนมากพอน้ำแตกก็แยกทาง ที่ผ่านๆ มาก็ไม่เห็นเขาจะจริงจังกับใคร “ใช่… กับผู้หญิงคนนี้ผมจริงจัง… ผมตั้งใจจะเริ่มต้นชีวิตคู่อีกครั้งกับผู้หญิงคนนี้” ราชิดกล่าวออกมาชัดเจน เพื่อประกาศว่าต่อจากนี้เหมยฮัวควรวางท่าทีที่เหมาะสมต่อกัน จะแสดงตัวว่าเป็นคู่นอนชั่วคราวเหมือนก่อนไม่ได้แล้ว “ค่ะ… งั้นก็ขอให้คุณมีความสุขกับชีวิตใหม่นะคะ… ชิ๊… ” เหมยฮัวคว้ากระเป๋าถือแล้วสะบัดสะโพกเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย ด้วยที่ผ่านๆ มาหล่อนเองก็ไม่เคยง้อผู้ชายคนไหน มีเพียงราชิดคนเดียวนี่แหละที่มีของดี… ลีลาเด็ดจนหล่อนติดใจ ยอมมาให้เขากินถึงที่ ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา “ผึ้ง… อยู่ไหน กลับมาหาลุงก่อน” ราชิดกรอกเสียงไปยังหญิงสาวที่อยู่ปลายสาย หลังจากพยายามโทรหาหลายครั้ง แต่เอื้องผึ้งไม่รับ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more