“แล้วพ่อของเธอล่ะ”
เอนริโก้ถามต่อ ขณะขยับหมุนตัวหันไปหาเธอช้าๆ จับมือที่นวดบ่าเขามากุมไว้ ท่าทางดูไม่คุกคามจนหญิงสาวลืมต่อต้าน
“ฉันอยู่กับแม่สองคนมาตลอดค่ะ แม่ทำงานหาเงินส่งเสียให้ฉันเรียน ตอนนี้แม่ป่วยฉันต้องทำงานดูแลแม่บ้าง ชีวิตฉันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรอกค่ะ”
เธอเสียงเศร้าลง แววตาดูหม่นหมองน่าสงสาร เอนริโก้มองใบหน้าของหญิงสาวแล้ว หัวใจพลันอ่อนโยนลง อยากปลอบประโลม อยากทำให้เธอมีรอยยิ้ม รวมถึงอยากปกป้องเธอ แบบที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน มือหนายกขึ้นกุมแก้มนวล มองสบตาคู่สวยที่ทอประกายอ่อนเศร้า จ้องมองเธอนิ่งนาน สายตาสองคู่ประสานกัน ความเป็นอริก่อนหน้าดูเหมือนจะไม่เหลืออยู่ เขาค่อยๆ โน้มใบหน้าลงไปแตะริมฝีปากบนหน้าผากมน หญิงสาวพริ้มตาหลับผ่อนลมหายใจออกช้าๆ ปล่อยให้เขาเคลื่อนริมฝีปากไปบนสันจมูกโด่งเล็กนั้น ก่อนจะ
