ตอนที่ 4 อยากรู้
723 คำ
♠️ตอนที่ 4 อยากรู้
เช้าวันเสาร์ ณรินนอนกลิ้งไปมาบนที่นอนนุ่ม ๆ ของเธอ แต่หลายวันมานี้เธอแทบจะข่มตาหลับลงไม่ได้เลย เอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในรถระหว่างเธอกับแทนไท ผ่านมา 1 อาทิตย์แล้ว แต่ทำไมแทนไทกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สามารถทำหน้าตาปกติ ไปรับส่งเธอปกติ มีเพียงเธอเท่านั้นที่กระวนกระวายใจ หัวใจเต้นแทบจะหลุดออกมาทุกครั้งที่เห็นหน้าของเขา
"หรือเขารังเกียจเธอ" ความคิดนี้ผุดขึ้นมาวนเวียนในหัวของณริน เธอคิดว่าเขารังเกียจเธอที่เห็นเธอไปกับผู้ชายแปลกหน้าง่าย ๆ หรือเพราะเธอเผลออารมณ์ไปกับเขาอย่างง่ายดาย "เธอใจง่ายเหรอ"
ณรินเด้งตัวลุกจากที่นอน อาบน้ำแต่งตัวทันที วันนี้เธอต้องถามแทนไทให้รู้เรื่อง
ปกติวันเสาร์ณรินไม่ค่อยออกไปไหน วันนี้แทนไทเลยไม่ได้มาบ้านของเธอเหมือนทุกวัน อาบน้ำเสร็จเธอสวมเดรสสายเดี่ยวผ้าเบาสบายกับรองเท้าผ้าใบ ณรินออกไปเรียกแท็กซี่เพื่อไปคอนโดของแทนไทที่ไม่ไกลจากบ้านของเธอนัก
ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊อง! เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นหลายครั้ง แทนไทอยู่ในชุดกางเกงขายาวผ้าบางสำหรับอยู่บ้าน ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นหุ่นล่ำและหน้าท้องที่กล้ามเป็นมัด ๆ ของเขา แทนไทหยิบผ้าขนหนูเช็ดหัวของเขาที่เปียกน้ำเพราะพึ่งอาบน้ำเสร็จพร้อมเดินมาเปิดประตู
"ริน!!" เสียงชายหนุ่มเรียกชื่อของณรินอย่างแปลกใจที่เห็นเธอที่นี่ เพราะปกติเธอจะไม่มาที่คอนโดของเขา
"รินมาทำอะไรที่นี่คะ" แทนไทเอ่ยถามหญิงสาวทันที พร้อมกับเปิดประตูให้เธอเข้ามาข้างใน
ณรินนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ ซึ่งอีกนิดก็จะกลายเป็นเตียงขนาดย่อม ๆ ได้แล้ว แต่สายตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ท่อนบนที่เปลือยของแทนไท หุ่นของเขาทำให้สติของเธอกระเจิง
"รินมีอะไรรึเปล่าคะ" แทนไทถามย้ำด้วยความสงสัย และนั่นเป็นเสียงเรียกสติของณรินกลับมา
"เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะพี่แทน" ณรินบอกกับชายหนุ่ม
"พี่รังเกียจรินเหรอคะ" ณรินถามคำถามที่เธออยากจะรู้มาตลอด 1 อาทิตย์
"พี่จะรังเกียจรินทำไมคะ พี่ไม่เคยรังเกียจริน ทำไมรินถึงคิดแบบนั้นล่ะ" แทนไทถามเธอกลับพร้อมกับนั่งลงข้าง ๆ ณริน ชุดสายเดี่ยวสบาย ๆ ของเธอ แต่เผยให้เห็นเนินอกเนียน ๆ นั่นทำให้เขาเกิดอารมณ์ขึ้นมาไม่น้อย
"วันนั้น วันนั้น" เสียงณรินตอบกลับมาตะกุกตะกัก ถึงจะอายกับคำถามแต่เธอต้องรู้ให้ได้
"วันนั้น ทำไมพี่แทนถึงหยุดแค่นั้นคะ พี่จูบริน พี่สัมผัสริน ทุกที่ที่นิ้วของพี่และปากของพี่สัมผัสมันทำให้รินแทบบ้า สติกระเจิง รินควบคุมอารมณ์ไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่พี่กับหยุดอยู่แค่นั้น ในขณะที่รินนอนไม่หลับมาหลายวันเอาแต่คิดถึงหน้าพี่ คิดถึงเรื่องวันนั้น แต่พี่กลับทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมคะ พี่เห็นรินใจง่าย ไปกับผู้ชายง่าย ๆ ปล่อยตัวไปกับพี่ง่าย ๆ แล้วพี่รังเกียจรินเหรอคะ"
สิ้นคำถามของหญิงสาว ชายหนุ่มโผเข้ามาจูบเธออย่างร้อนแรง ริมฝีปากของเขาบดขยี้ริมฝีปากบางได้รูปของเธออย่างเร่าร้อนราวกับต้องการระเบิดอารมณ์ลงไปตรงนี้บดขยี้ปากของเธอให้เป็นผุยผง ปลายลิ้นตวัดไปมาอย่างดูดดื่ม ณรินตอบสนองอารมณ์นั้นอย่างรวดเร็ว เธอปฏิเสธจูบของเขาไม่ได้จริง ๆ
แทนไทถอนริมฝีปากของเขาออกมาจากหญิงสาว พร้อมกับผลักเธอเบา ๆ ให้นอนราบลงไปกับโซฟาตัวใหญ่นั้น
"พี่ไม่เคยรังเกียจริน" เขาพูดพร้อมกับสายตาที่ดุดันแต่อ่อนโยน มองมาที่หญิงสาวอย่างไม่ละสายตา
- ผู้เขียน
