"ผู้หญิงสองคนที่ฉันรักและห่วงที่สุด จะใช้ชีวิตอย่างไรจะถูกคนไม่ดีเข้ามารังแกและหลอกลวงแค่ไหนเพราะไม่มีใครปกป้อง"คิมหันต์ก้มหน้านิ่ง
"ใจร้ายที่สุด"
เสียงเล็กของลูกอินทร์นั่งอยู่บนตักปลุกคิมหันต์จากความทรงจำครั้งเก่า
คิมหันต์เหยียบเบรกรถจนล้อฟรี
สองข้างทางเป็นป่ารกครึ้ม
ผลักลูกอินทร์ลงไปที่เบาะข้างๆ
กดริมฝีปากบดปากบางอย่างแรงมืออุ่นล้วงเจ้าไปในกระโปรงสั้นลูบขาเนียนสูงขึ้นไปเรื่อยๆ เสียงหายใจสั่นกระเส่า ราวกับเพิ่งจะออกกำลังกายมาอย่างหนัก
"ปะปล่อยฉันนะ นี่อย่าทำแบบนี้นะอย่าฉวยโอกาสฉันไม่ชอบ"
เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระเพราะริมฝีปากอุ่นซุกไซร้ซอกคอแล้วไล่มาที่อกอวบ มืออีกข้างปลดตะขอบราง่ายดายปลดปล่อยอกอวบให้หลุดจากบราที่คอยรัดไว้ลิ้นอุ่นเลียวนรอบอกอวบมือเลื่อนลงมาขยำขยี้บีบเคล้นขบเม้มที่ยอดอกดูดดึงเม็ดบัวสีชมพู
ลูกอินทร์ยกมือขึ้นดันอกแน่น ร่างแกร่งที่กดเกร็งไม่ยอมอ่อนข้อให้ มืออีกข้างของคิ
