เผลอไม่ได้เชียว

1819 คำ

“เอ้าเอาของฉันไป" สอนหยิบโทรศัพท์ยื่นให้น้อยรับมาถือไว้กดเบอร์โทร “ตังค์หมด สอนเอ๊ยสอนแกนี่ ไม่ยอมเติมตังค์”สอนเกาหัวแกรกๆ “ยังไปไม่ถึงไหนหรอกเมื่อกี้ยังคุยกับลุงสุขอยู่เลย บางทีลุงสุขอาจโทรบอกแล้วว่าพี่น้อยตามหาคุณคิม เดี๋ยวฉันฝ่ากลางไร่ไป อึดใจพระพุทธถึงหน้าไร่พอดี” ทางด้านคิมหันต์ “อ่อ ตาสุขหรือฉันรอที่ หน้ารีสอร์ตแล้วกัน รีบเหมือนกันแต่ว่ารอได้ น้อยเขาคงมีเรื่องสำคัญจริงๆ” คิมหันต์วางสายปุ๊บน้อยก็โผล่ปั๊บ “คุณคิมอย่าเพิ่งไปค่ะ” น้อยวิ่งลงจากรถไถของสอน คิมหันต์ที่กำลังรอที่หน้าประตูทางออกจากไร่บ้านตะวัน “มีเรื่องอะไรเกิดอะไรขึ้น” “คุณอินทร์ค่ะ คุณอินทร์เธอไปที่บ้านพ่อเลี้ยงพงศธร”คิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากัน “สอนไปพาคนของเราพร้อมอาวุธตามฉันไปที่บ้านพ่อเลี้ยงใหญ่ อ่ออย่าลืมให้ตาสุขแจ้งไปยังผู้กองวินเรื่องกักขังหน่วงเหนี่ยวด้วย” “กักขังหน่วงเหนี่ยวใครครับคุณ คิม”สอนถามงงๆ “กำลังจะก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม