หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปคุณตาของกองฟางได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วและได้มาอาศัยอยู่บ้านของมาตินอัสหลังเดียวกับคุณยายที่อาศัยอยู่ ท่านทั้งสองคนขอบใจมาตินอัสที่ไม่รังเกียจพวกท่านและหลานสาวที่จนและมีแต่ตัว แต่เขายังสัญญากับพวกท่านว่าจะทวงที่ดินผืนที่เสียไปคืนมาให้ได้
" ตาจ๋า ยายจ๋า ฟางไปทำงานก่อนนะคะ" กองฟางเข้าไปกอดเอวทั้งสองคนที่มายืนส่งเธอกับมาตินอัส มาตินอัสมองภาพแล้วเขาอดยิ้มที่มุมปากไม่ได้
" อย่าสร้างปัญหาให้พี่เขาปวดหัวน่ะลูก" คุณยายบอกกับหลานสาวพร้อมลูบหลังเบา กองฟางคลายอ้อมกอดออกแล้วทำหน้างอง้ำ มาตินอัสปลายตามองคนตัวเล็กและยกยิ้มชอบใจเขาเดินเข้ามาแล้วโยกหัวทุยเล็กเบาๆด้วยความเอ็นดู
" สวัสดีครับ คุณตา คุณยาย" มาตินอัสบอกทั้งสองคนแล้วเดินไปขึ้นรถ กองฟางก็เดินตามไปขึ้นรถเช่นกัน รถทั้งสองคนเคลื่อนออกไปตากับยายยืนมองแล้วยกยิ้มที่ใบหน้าอย่างมีความสุข ตากับยายสงสัยมานานแล้วว่าทำไมพ่อกับแม่ของกองฟ
