เหยียนหยงเล่อให้คนขับรถม้ามาส่งหนิงเซียนที่จวน ส่วนเขาก็เลยเข้าวังหลวงเลย
ทุกเช้าเมื่อเหยียนอันน้อยตื่นนอน เขาก็จะวิ่งไปหาท่านแม่ของเขาที่ห้อง เด็กน้อยทำหน้าเศร้าทันทีที่วันนี้ไม่เห็นท่านแม่ เขาคิดว่าท่านแม่คงไปแอบไปเที่ยวอีกแล้ว
ลี่จวินช่วยแต่งตัวให้นายน้อยเสร็จแล้ว ยังไม่ทันยกสำรับมื้อเช้าเข้ามาให้ ขาสั้นๆ ก็วิ่งผ่านนางออกจากห้องไปทันที ลี่จวินเห็นแล้วได้แต่ถอนหายใจ
เหยียนอันออกมานั่งรอท่านแม่ของเขาแถวประตูหน้าจวน เด็กน้อยนั่งยองๆ เขี่ยดินเล่น ทันทีที่ได้ยินเสียงประตูเขาก็รีบลุกขึ้น “ท่านแม่...” เด็กน้อยเม้มปาก ยืนตัวตรง สองมือน้อยกำแน่น ไม่กล้าเดินเข้าไปหาท่านแม่ของเขา เพราะเขารู้ว่าท่านแม่มักหงุดหงิดเวลากลับบ้าน หากเขาเซ้าซี้ก็จะโดนหยิก
เมื่อหนิงเซียนเห็นลูกชายตัวน้อยก็นั่งลง แล้วยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน ส่วนเหยียนอันน้อยยังยืนตัวแข็งอยู่ที่เดิม เขาดูลังเลว่าจะเดินเข้ามาหานางดีหรื
