เลียมซึ่งนั่งตรงข้ามชารอนหยิบแก้วขึ้นมาเขย่าเล็กน้อยแล้วจิบช้าๆ การแสดงออกถึงความเพลิดเพลินของเขาที่จับคู่กับรูปลักษณ์อันน่าทึ่งของเขาช่างน่าดึงดูดใจเหลือเกิน
ชารอนคิดในใจว่า "จะมีผู้ชายที่สวยขนาดนี้ในโลกนี้ได้ยังไงกัน เขาทำให้ผู้หญิงอิจฉาจริงๆ"
ในเวลาเดียวกัน เขาเป็นคนลึกลับมากจนเธอมองไม่เห็นเขา
เมื่อเขาอยู่กับเธอในโรงพยาบาล ความรู้สึกที่เขาให้กับเธอทำให้เธอรู้สึกสบายใจและเคลื่อนไหว
แต่ตอนนี้ มันกลับกลายเป็นเรื่องไร้สาระ
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนๆ หนึ่งถึงส่งความรู้สึกที่รุนแรงถึงสองครั้ง
เมื่อเห็นเธอจ้องมองมาที่เขา เลียมก็ยิ้มอย่างสนุกสนานและถามว่า “เป็นอะไรไป?”
ชารอนมองออกไป ส่ายหัว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ฉันแค่คิดว่าคุณสวยมาก"
เลียมกระพริบตาอย่างประหลาดใจ
ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีที่ผู้ชายจะยกย่องว่าสวย
เมื่อสังเกตเห็นใบหน้าที่คล้ำของเขา ซึ่งบ่งบอกว่าเขาอาจจะไม่ม
