ชารอนยืนประหม่าอย่างประหม่าที่โต๊ะและสงสัยว่าสแตนลีย์จะอยากได้ของขวัญจากเธอไหม
หลังจากหยุดชั่วครู่ เธอก็ค่อย ๆ เปิดฝ่ามือและพูดอย่างกังวลหลังจากเลียริมฝีปากของเธอ “โอเค ลืมตาได้แล้ว”
ขนตาสีดำหนาของเขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น ในที่สุดเมื่อเขาเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของเธอ เขาก็จ้องมองด้วยความไม่เชื่อและยกมือขึ้นอย่างไม่รู้ตัวและตบสิ่งนั้นออกไป “เอาไปจากฉัน!”
ด้วยการตบกบก็บินออกจากฝ่ามือของเธอ
ชารอนตกตะลึงและยืนอยู่ในความงุนงง ใคร่ครวญถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
ทำไมเขาถึงทำเช่นนี้?
เขาชอบกบไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้เขาดูน่ากลัวจัง?
เขาต้องตบมันอย่างหยาบคายทั้งๆ ที่ไม่ชอบจริงๆ เหรอ?
ยืนอยู่ตรงมุมห้อง เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและลึกล้ำด้วยความรังเกียจ "ชารอน ครูซ ฉันให้เวลาคุณสักครู่เพื่อกำจัดสิ่งสกปรกนั้น!"
ชารอนโกรธมากจนโกรธเคือง “ทำไมมันสกปรก ดูสิ มันน่ารักขนาดไหน!”
สแตนลีย์กำหมัดข
