หลังจากส่งหมอไปแล้ว ชารอนก็ดึงชายคนนั้นให้นั่งลงบนเก้าอี้ "พักผ่อนเถอะ รู้สึกยังไงบ้าง กระหายน้ำไหม ขอฉันเอาน้ำมาให้"
เธอรู้สึกกระชับข้อมือของเธอ ชายคนนั้นดึงเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและขี้เกียจว่า “ไม่เป็นไร ฉันสบายดี”
ชารอนพยักหน้าและพูดว่า “งั้นคุณพักก่อน”
ชายคนนั้นเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วเหยียดขายาวของเขา เขามองเธอด้วยหัวเอียงและพูดด้วยรอยยิ้ม “โอเค”
“จริงสิ ฉันยังไม่ได้ขอบคุณเธอเลยเหรอ”
"อืม ไม่" ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างจริงใจ
“ขอบคุณที่ก้าวเข้ามาหาฉันและช่วยฉันเอากระเป๋าคืน ฉันขอโทษที่พาคุณเข้าโรงพยาบาล” ชารอนกล่าวด้วยความจริงใจ
ชายคนนั้นมองเธอด้วยการเอียงศีรษะและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “อืม ฉันรับคำขอบคุณและคำขอโทษจากนายด้วย”
ชารอนคิดว่าชายคนนั้นมีบุคลิกที่ดี เธอจึงยิ้มและพูดว่า "ฉันคงทำให้คุณกลัวในรถแท็กซี่ตอนนี้ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจร้องไห้"
“
