สแตนลีย์ไปโรงพยาบาลทันทีที่เขากลับมาที่เมืองบีชมาร์ช เขาต้องมาเยี่ยมจิวเวลเพราะเธอได้รับบาดเจ็บ
เมื่อประตูวอร์ดถูกผลักเปิด จิวเวลไม่ได้หลับ แต่เธอกำลังหลับตาอยู่แทน
เมื่อได้ฟังเสียงฝีเท้าและกลิ่นของผู้ชายที่โตเต็มที่ เธอไม่ต้องลืมตาก็รู้ว่าใครเป็นใคร
"อุ๊ย" เธอกระซิบด้วยเสียงต่ำ
เธอแสดงท่าทางที่น่าสงสารมาก
สแตนลีย์ดึงเก้าอี้แล้วนั่งลง จิวเวลค่อยๆลืมตาขึ้น และมีร่องรอยความสับสนในดวงตาของเธอ “สแตนลี่ย์ ก-คุณเข้ามาเมื่อไหร่”
ขณะที่เธอพูด เธอพยายามจะลุกขึ้น
สแตนลีย์จับไหล่ของเธอลง “อย่าขยับ เจ้าควรพักผ่อน”
จิวเวลนอนลงอย่างนุ่มนวล ดูซีดราวกับหิมะ “คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่โรงพยาบาล”
“ฉันได้ยินในวิทยุ”
“ฉันรู้ ต้องเป็นฝีมือของปาปารัสซี่แน่ๆ ตอนที่ฉันเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาล ฉันขอให้ตัวแทนจัดการเรื่องนี้และคิดหาวิธีระงับเรื่องนี้”
สแตนลีย์พยักหน้า “ฉันจะหาวิ
