ตอนที่14 โลมเล้า เสียดสี ถูไถ
สายตาของพ่อหมอหนุ่มในวัยกลัดมันไล่มองต่ำลงไปเรื่อยๆ สำรวจความงดงามของร่างอรชรอย่างชื่นชม ความกำหนัดสิเน่หาเริ่มก่อตัวขึ้นตามกลไกแห่งธรรมชาติของมนุษย์ปุถุชน เลือดลมในกายหนุ่มไหลเวียนอัดแน่นลงไปช่วงล่างลำตัว ทำให้แกนกายเติบกล้าพองตัวเหยียดยาว พรหมเมศมองต่ำลงไปถึงหน้าท้องแบนราบ เนินหนั่นที่มีไหมพรมดำขลับขึ้นบางๆ กระทั่งไปหยุดอยู่ที่เนินสวาทของหญิงสาว
ดอกไม้ใดที่ว่างามในใต้หล้าหาเทียบเทียมเท่าความงดงามของเนินเนื้อสาวเบื้องหน้า
กลีบสวาทของน้ำหวานที่พรหมเมศได้เห็น ราวกับว่าร่างกายนี้ยังไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน งดงามพิสุทธิ์และเรียกร้องโหยหาการเติมเต็ม เพรียวขาของเธอคล้ายกับถูกสลักเสลาขึ้นมาเป็นผลงานอันปราณีตของพระพรหมผู้สร้างโลก
ร่างกายนี้มีอิทธิพลต่อแรงปรารถนาอย่างมหาศาล จนพ่อหมอหนุ่มเกือบตบะแตกโผเข้าร่วมเสพสังวาสกับเธอตั้งแต่แรกเห็น
“ร่างกายนี้สวยงามเหลือเกิน
