ตอนที่9 คะนึงหา

1067 คำ
ตอนที่9 คะนึงหา “แจ๋วกับจอยไปหาดูตรงนั้น ส่วนลุงสันต์ลองเอาเสียมขุดใต้ต้นไม้นี่ด้วยนะเผื่อมีอะไรฝังอยู่” “พวกเรากำลังหาอะไรกันอยู่คะคุณน้ำหวาน” สาวรับใช้คนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าฉงน หลังจากเจ้านายสาวเกณฑ์คนรับใช้ให้ออกมาช่วยหาสิ่งของบางอย่างกันตั้งแต่เช้า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” น้ำหวานกอดอกสีหน้าเครียดขรึม “อ้าว งั้นถ้าหากหาเจอพวกเราจะรู้ไหมคะคุณน้ำหวานว่าเป็นของที่คุณน้ำหวานกำลังหาอยู่” สาวรับใช้ขี้สงสัยยกมือเกาหัวแกรกๆ “บร๊ะ! มึงก็ช่างสอดรู้ถามซอกแซกซะจริง เจ้านายบอกให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะวะนังแจ๋ว” ลุงสันต์ที่ทราบเรื่องราวทั้งหมดอยู่เพียงคนเดียวพูดสวนขึ้นหวังแก้ต่างแทนเจ้านาย “ฉันก็แค่อยากรู้เฉยๆ น่ะลุงสันต์ว่าพวกเราหาอะไรกันอยู่ หนูไม่ได้ตั้งใจจะสอดรู้สอดเห็นนะคะคุณน้ำหวาน” สาวใช้ชื่อแจ๋วทำหน้าเจื่อน “ช่างเถอะแจ๋ว หาต่อไปเหอะหากเจอฉันจะรู้เองลองช่วยกันหาดูให้ละเอียดหน่อยนะ ฉันจะเข้าไปนั่งพักเหนื่อยสักหน่อย ถ้าหากเจอสิ่งของแปลกปลอมที่คิดว่าไม่ควรอยู่ภายในบ้านก็ให้รีบไปบอกฉันด้วย เข้าใจไหม” “ค่ะคุณน้ำหวาน” น้ำหวานสั่งงานเสร็จก็เดินมานั่งพักในห้องรับแขก สองวันล่วงเลยมาแล้วหลังจากเธอไปหาพ่อหมอ กลับมาบ้านก็พยายามค้นหาสิ่งของที่ทางฝั่งเมญ่าทำใส่คุณสรยุทธ์สามีเธอแล้วเอามาซ่อนไว้ภายในบ้าน แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ยังหาสิ่งของที่ว่าไม่พบ อีกทั้งท่าทีของสามีเธอก็ยิ่งดูแย่ลงไปกว่าเดิมอีก ขนาดแม่แท้ๆ ของเขาป่วยแทนที่มีกะจิตกะใจแวะมาเยี่ยมเยียนท่านสักห้านาทีสิบนาทียังไม่มี “พ่อหมอคะหากหาของนั่นไม่เจอฉันจะทำยังไง” ใบหน้าของพ่อหมอหนุ่มแทบไม่ห่างหายไปจากมโนภาพในหัวของเธอตั้งแต่กลับมา ไม่ว่าจะเป็นตอนนั่ง นอน ยืน เดิน หรือทำอะไรพอหัวว่างจากความคิดเกี่ยวกับการงานใบหน้าของเขาก็จะผุดเข้ามาในหัวของเธอทันที ลักษณะอาการดังกล่าวมันราวกับรักแรกของผู้หญิงตอนอยู่ในช่วงวัยแรกรุ่นไม่มีผิด อยากเห็นหน้า อยากเจอตัว อยากได้ยินเสียงของเขาอยู่ตลอดเวลาทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ถูกไม่ควร “คุณน้ำหวานครับ พวกผมช่วยกันดูทั่วแล้วครับคุณน้ำหวานแต่ไม่พบอะไรเลย” ผ่านไปครู่ใหญ่ลุงสันต์ก็เข้ามารายงาน ใบหน้าของชายสูงวัยชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ “ไม่เป็นไรบอกคนอื่นให้ไปพักผ่อนกันเถอะ” “ครับคุณน้ำหวาน” “จริงสิลุงสันต์ ข้าวของที่ฉันให้จัดเตรียมเอาไว้ทำพิธีครบหมดทุกอย่างแล้วใช่ไหม” “เรียบร้อยครับ ผมให้ช่วยกันขนไปใส่ท้ายรถเอาไว้พร้อมแล้ว” “อืม มีอะไรก็ไปทำเถอะ” “ว่าแต่คุณน้ำหวานจะไปที่นั่นคนเดียวจริงเหรอครับ” คนรับใช้เก่าแก่มองนายหญิงของเขาด้วยสายตาเป็นห่วง “ใช่ฉันตัดสินใจแล้วล่ะ ชีวิตนี้ของฉันคงไม่มีอะไรต้องเสียไปมากกว่านี้อีกแล้ว” ลุงสันต์พยักหน้าช้าๆ ความวิตกกังวลรวมไปถึงความห่วงใยแฝงเอาไว้บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยครบถ้วน เขาค่อยๆ เดินจากไปช้าๆ ปล่อยให้นายหญิงนั่งทอดอาลัยอยู่ในห้องรับแขกเพียงลำพัง บ้านพ่อหมอพรหมเมศ “พ่อหมออยู่ไหมวะอีเดือน” “อยู่ ว่าแต่มึงมาทำไมอีแนท” เดือนแรมยกมือเท้าเอวมองหน้าแขกสาวของพ่อหมออย่างไม่สบอารมณ์ “ถามได้ กูก็มาลงของเพิ่มกับพ่อหมอน่ะสิ” หญิงสาวที่ชื่อแนทเชิดหน้ายักคิ้วส่งกลับไป ท่าทางยียวนกวนประสาทไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน “เชอะ มาลงของเพิ่ม ช่วงนี้ขาดของเหรอมึง” เดือนแรมตั้งใจพูดประชดประชันแนวสองแง่สองง่าม เนื่องจากเดือนแรมรู้ดีว่าวิธีการลงของที่ว่านั้นพ่อหมอต้องทำอย่างไรกับหญิงสาวที่ต้องการมาลงเสน่ห์เมตตา แต่คนฟังกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใด เดือนแรมและแนทเคยเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่สมัยวัยละอ่อน พอโตขึ้นด้วยนิสัยใจคอที่ละม้ายคล้ายกันนั่นก็คือปากเสียและนิสัยไม่ยอมคน ทำให้ทั้งสองมีอันต้องเลิกคบกันไป เปลี่ยนสถานะจากเพื่อนรักกลายมาเป็นคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ “กูจะของขาดของเหลือก็ไม่เกี่ยวกับมึงหรอกโว้ยอีเดือนดับ ยังไงซะก็ยังดีกว่าของแห้งเป็นปลาร้าค้างปีไม่มีใครแลอย่างมึงแหละวะ” “อีแนท” คนโดนพูดแทงใจดำยกมือเงื้อขึ้น “ทำไมๆ มึงจะตบกูตรงนี้เหรอวะอีเดือน ใจๆ หน่อย กูจะคอยดูว่าพ่อหมอจะไล่มึงอย่างหมูอย่างหมาไหม หลีกไปกูจะขึ้นไปหาพ่อหมอ” “ฝากไว้ก่อนเหอะมึง” “เออ แล้วรีบมาเอาไวไวล่ะอย่าฝากไว้นาน” สาวแนทเดินเบียดเดือนแรมผ่านประตูเข้าไปในบ้าน ท่ามกลางสายตาชิงชังด่าทอที่มองตามหลังหล่อนไปติดๆ “อีร่าน” “เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะอีเดือน กูจะขึ้นไปฟ้องพ่อหมอ” “เปล่านี่ กูไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย หูมึงหาเรื่องเอง” สองสาวฟาดฟันกันด้วยสายตาพิฆาตชนิดที่ไม่มีใครยอมหลบสายตา กระทั่งเสียงหนึ่งดังมาจากด้านบนเรือน “มีธุระก็รีบขึ้นมาฉันมีเวลาให้ไม่มากนะ” “จ้ะพ่อหมอแนทกำลังขึ้นไปจ้า มึงจะออกไปรอนอกบ้านเหรอว่าจะรอฟังเสียงร้องครางของกูอยู่ข้างล่างนี่ก็ได้นะอีเดือน คริ คริ” สาวแนทหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเบ้ปากใส่อดีตเพื่อนสาว พร้อมกับสะบัดหน้าหมุนตัวเดินขึ้นบันไดจากไปปล่อยให้เดือนแรมยืนกำมือแน่นขบฟันกรอดด้วยความแค้น
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม