ตอนที่ 19
เดี๋ยวจัดการเอง
ทันทีที่กลับถึงบ้านได้ ร่างเต็มมือของวาโยก็โถมกายลงแผ่หลากับพื้นที่นอนนุ่มของตนทันที ความรู้สึกสับสนมากมายมันตีรื้นคละเคล้ากันขึ้นมาจนแทบแยกไม่ออกว่ามันไหนมันมากกว่ากันแน่
อย่างแรกเลยก็คงเป็นความรู้สึกน้อยใจเพราะไม่เข้าใจว่าตัวไปทำอะไรให้องศาเกลียดขี้หน้าได้นักหนา ถึงขนาดหาเรื่องมาแกล้งกันไม่หยุดแบบนี้ ทั้งที่ผ่านมาเมื่อครั้งยังอยู่เมืองนอกตัวเธอก็เคยช่วยเหลืออีกฝ่ายเอาไว้ตั้งหลายครั้งแท้ๆ เขาควรจะเป็นคนที่เข้าใจเธอที่สุดสิ ถึงจะถูก
แต่นี่อะไร นอกจากไม่เข้าใจแล้วยังใช้โอกาสนี้มาบีบบังคับให้เธอยอมเป็นทาสรองรับอารมณ์ของตัวเองอีกต่างหาก มันช่างเป็นอะไรที่น่าเจ็บใจจริงๆ
เจ็บใจในความเห็นแก่ได้ขององศาอย่างนั้นเหรอ นั่นมันก็คงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น เพราะครึ่งหนึ่งในความกรุ่นโกรธต้องลามมาที่ตัวของเธอเองด้วย...ที่ปล่อยใจให้อ่อนไหวไปกับสัมผัสที่คนตัวโตกว่ามีให้นั่น
ก๊อ
