ตอนที่ 24
อาจารย์อิงดาว
"อึก เรอา"
ใบหน้าของเรอาที่เคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ นั่นทำเอาคนพี่ถึงกับชะงักนิ่งไปชั่วนาทีเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะคิดอะไร มือคู่ขาวเริ่มบีบเกร็งข้าหากันแน่นด้วยความประหม่าอย่างเห็นได้ชัด
"ตาบวมหมดแล้วครับ" เสียงแผ่วเบากับการสัมผัสได้ถึงเนื้อผ้าที่ถูกซับมาตามหางตาเบาๆ นั่นทำให้วาโยเริ่มผ่อนคลายลงเมื่อเริ่มรู้ได้ถึงเจตนาของอีกฝ่าย
"เดี๋ยวพี่ทำเองดีกว่า"
คนพี่ว่าพร้อมกับค่อยๆ ใช้ผ้าเช็ดหน้าของคนหวังดีมาซับไปยังหยดน้ำที่กลั่นตัวออกมาไม่ขาดสาย จนกระทั่งรู้สึกได้ว่ามันแห้งเหือดหมดแล้ว เช่นเดียวกับความรู้สึกที่ดีขึ้นจนมั่นใจว่าพอจะรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าได้แล้ว วาโยจึงเริ่มเอ่ยออกไป
"คือ...เอ่อ...แล้วจะถามอะไรหน่อยเหรอ"
"ถ้าพี่อยากเล่า พี่ก็คงเล่าให้ผมฟังเองแหละ จริงไหม"
รอยยิ้มจริงใจไม่ต่างจากดวงตาที่เปล่งประกายออกมาในตอนนี้ ทำเอาวาโยเริ่มจะผ่อนคลายขึ้
