2
777 คำ
คณะของเดฟ หยาง เดินแหวกฝูงคนเข้ามาในงานมหกรรมอาหาร วันนี้เป็นวันเปิดงานวันแรกเพื่อให้เจ้าของธุรกิจมาชมงานในวันนี้ กลุ่มของชายหนุ่มได้รับความสนใจตั้งแต่เดินเข้ามา ผู้สื่อข่าวสายธุรกิจตรงดิ่งเข้ามาขอสัมภาษณ์อย่างดีใจ เมื่อได้พบกับนักธุรกิจข้ามชาติ รูปหล่อ ที่รวยติดอันดับต้นๆของเอเชีย ทีมการ์ดขยับตัวเข้าไปป้องกันก่อนที่คนสำคัญอย่าง เดฟ หยาง จะพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงอนุญาติ พร้อมบอกกับล่ามชาวจีนที่ติดตามมาด้วยว่า ให้ถามได้สองคำถามเท่านั้น พร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจส่งมาให้ผู้สื่อข่าวอย่างเป็นกันเอง
นักข่าวถามถึงธุรกิจที่คุณเดฟ สนใจจะเข้ามาลงทุนในประเทศไทย ล่ามชาวจีนแปลจากภาษาไทยเป็นภาษาจีนได้อย่างคล่องแคล่ว เสียงชายหนุ่มตอบออกมาเป็นภาษาจีนด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม สุภาพ ทำให้คนที่ได้ฟังอดรู้สึกเคลิบเคลิ้มตามไม่ได้ เมื่อสุดท้ายแล้ว ล่ามก็ต้องแปลคำตอบให้ฟังอีกที ก่อนที่ทีมการ์ด จะพาตัวเค้าเข้าไปข้างใน อย่างเร่งรีบ เสียงลูกน้องหัวเราะกันเบาๆอย่างตลกขบขัน เมื่อนักข่าวต่างเอ่ยชมความหล่อของเดฟ หยาง ไม่ขาดปาก เพราะคิดว่าพวกเค้าคงไม่เข้าใจภาษาไทยนั่นเอง
ซุ้มขนมไทยเล็กๆตรงมุมของบริษัทนายโยธิน ได้รับความสนใจค่อนข้างมากทีเดียว มีนักธุรกิจคุ้นหน้าหลายคน ยืนอออยู่ตรงนั้น ชายหนุ่มมองอยู่สักพักก่อนจะเดินตรงไปอีกทางหนึ่ง เค้าไม่ชอบคนเยอะ เดฟ หยาง ก้าวเท้าเดินชมงานต่อไปเรื่อยๆ ผลิตภัณฑ์อาหารไทยและขนมหวานที่นำมาจัดแสดงดูสวยงามแปลกตาหลายอย่าง ชายหนุ่มสอบถามผ่านล่ามอย่างสนใจ ก่อนจะเลือกสินค้าเอาไว้ในใจหลายอย่าง ก่อนจะเดินย้อนกลับมา
รองเท้าสีดำเงาวับ หลายคู่เดินตรงเข้ามาในร้านของบริษัทเธอ นิอรส่งยิ้มหวานไปทักทายก่อนจะยกมือไห้วคนที่มาอย่างอ่อนน้อม
"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ" ร่างบอบบางสวมชุดผ้าลูกไม้สีขาวระบายเป็นชั้นๆกับผ้านุ่งสีชมพูอ่อนหวาน ปล่อยผมยาวสยายที่มีกิ้ปเป็นมุกสีขาวประดับดูน่ารักน่ามอง
"ขนมไทยค่ะ ลองชิมไหมคะ" มือบางส่งกระทงใบตองอันเล็กให้คนตรงหน้า ภายในมีดอกไม้สีม่วงอยู่ด้านใน ล่ามชาวจีนแปลภาษาออกไป ก่อนที่ชายหนุ่มตรงหน้าจะยื่นมือออกไปรับ
สายตาของเดฟ หยาง มองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความพอใจ เสียงเธออ่อนหวาน นุ่มนวล กิริยามารยาทตรงหน้าดูน่ารักน่ามอง ชายหนุ่มใช้ส้อมอันเล็กจิ้มดอกไม้ขึ้นมามองอย่างพิจารณา ก่อนจะถามล่ามออกไป ถึงวิธีการทำ ลูกน้องต่างมองกันตาปริบๆ นายถามวิธีการทำขนม อย่างนี้ก็ได้หรอ เสียงคนตอบดังเป็นจังหวะ เว้นวรรคให้ล่ามได้แปลอย่างรู้หน้าที่ ทำให้คนฟังยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะยกดอกไม้เล็กๆเข้าปากอย่างพอใจ
"ขายได้3กล่องนะคะ" เสียงคนขายบอกคนซื้ออย่างอ้อนวอน
"ถ้าคุณเหมาหมด คนที่มาทีหลัง จะได้ทานหรอคะ" เสียงคนขายขยายความ ทันทีที่ขนมเข้าปาก ชายหนุ่มก็เคี้ยวแป้งนุ่มๆที่หอมอ่อนๆก่อนจะสัมผัสกับไส้หวานเค็มภายใน อย่างรับรสความอร่อยๆ เมื่อเคี้ยวหมด น้ำดื่มขวดเล็กก็ถูกส่งให้ในเวลาต่อมา จากมือคนตรงหน้า ชายหนุ่มรับมาก่อนจะบอกขอบคุณเบาๆ พร้อมกับบอกล่ามออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกว่าเคย
"เหมาหมด" กลายเป็นคนขายไม่อยากขายเสียมากกว่า ท่าทางแม่ค้าแอบตกใจพร้อมต่อรอง ขอขายให้เพียงสามกล่องเท่านั้น
เสียงล่ามถามออกไป ถึงเจ้าของบริษัท ใช่นายโยธินหรือไม่ แม่ค้าสาวยิ้มรับก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"ใช่ค่ะ ที่นี่ร้านของพี่โยธิน" เสียงเรียกของแม่ค้าสาวทำให้เดฟ หยาง ขุ่นใจ ก่อนจะถามออกไปว่าขนมพวกนี้ใครเป็นคนทำ แม่ค้ายิ้มกว้างออกมาก่อนจะตอบเสียงเบาอย่างเขินๆว่า เธอเองเป็นคนทำขนม ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะมองหน้าแม่ค้าอีกครั้ง แล้วเดินออกจากร้านไป
เสียงสาวๆในร้านชื่นชมความหล่อของลูกค้าหนุ่มทันทีที่เค้าเดินออกจากร้านไป นิอรลูบแขนตัวเองเบาๆอย่างข่มใจ ท่าทางน่ากลัวจะตายอย่างกับพระเอกหนังฮ่องกง เสียงหวานบ่นเบาๆก่อนจะจัดขนมให้เต็มชั้นอีกครั้งอย่างตั้งใจ
- ผู้เขียน
