“ขอบคุณอาจารย์ที่ชี้แนะ ข้าจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ให้ยืดเยื้อ หากนางต้องการเป็นทองแผ่นเดียวกันกับอ๋องสักคนในสกุลเติ้ง พี่หกคงเป็นผู้เหมาะสมยิ่งกว่าข้า”
“องค์ชายไห่หลง...” หวังไป๋หม่าเรียกอดีตศิษย์คนโปรดด้วยเสียงเรียบๆ หากเป็นการเตือนสติเขาไปในตัว
“ฝ่ายนั้นต้องการท่าน ย่อมมีความรักอยู่ด้วยถึงเจ็ดส่วน อีกสามส่วนนางคงมองเห็นว่าท่านจะได้เป็นใหญ่ในวันข้างหน้า”
เติ้งไห่หลงส่ายหน้าน้อยๆ เขาไม่คิดรับราชการตั้งแต่ไหนแต่ไร การเป็นใหญ่ในแคว้นเป่ายิ่งไม่ต้องพูดถึง
“หากเป็นเช่นนั้น องค์หญิงคงคิดผิด ตอนนี้ข้าจำเป็นต้องฝากให้อาจารย์ดูแลเด็กน้อยไปก่อน จนกว่าจะสะสางเรื่องกองกำลังลับๆ ที่หวังยึดเมืองหน้าด่านเรียบร้อย ข้าไม่อยากทำศึกในช่วงนี้ เพราะเป็นเวลาที่ควรคิดถึงเรื่องทายาทสืบสกุลเติ้ง”
“หากต้องการเช่นนั้น อาจารย์มิกล้าขัด”
เติ้งไห่หลงหัวเราะออกมาน้อยๆ แต่สีหน้าเขายังฉายความกังวลออกมาให้เห็นอย่างช
