บทที่7 นอกบท!

1085 คำ
บทที่7 นอกบท! หลายเดือนผ่านไปอลินยังคงซ้อมละครเวทีทุกเย็นจนถึงค่ำ ปอร์เช่จึงจำใจต้องมานั่งรอบางครั้งก็ออกไปนั่งร้านยาดองกับเพื่อนๆ การแสดงจะมีหลังสอบกลางภาคซึ่งตรงกับวันฮาโลวีนพอดี แต่ละครเวทีกลับกลายเป็นมีปัญหาต้องเปลี่ยนตัวพระเอกอยู่หลายครั้งส่วนนางเองยังคงเป็นอลินเหมือนเดิม "อะไรนะน้องต๊อปแขนหัก!!" รุ่นพี่ปีสี่ที่รับหน้าที่กำกับการแสดงกุมขมับอีกแล้วการแสดงจะเริ่มในสิ้นเดือนนี้นั่นหมายความว่าเหลือเวลาอีกแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น "ใช่ค่ะพี่จอย เมื่อเช้าแม่น้องต๊อปโทรมาอีกแค่อาทิตย์เดียวใครจะแสดงแทนได้คะ" อลินนั่งเคี้ยวขนมอยู่กับไอริณเธอชินกับสถานการณ์นี้แล้วซ้อมมาสองเดือนมีปัญหาแบบนี้ทุกรอบ สุดท้ายวันนี้อลินคงต้องซ้อมฉากจูบคนเดียวอีกเช่นเคย "หรือจะให้พี่นะโมแทนคะพี่จอย" "ไม่ได้นะโมเคยเล่นสองครั้งแล้วบทพระเอกทั้งนั้น" ดูเหมือนว่าทุกคนจะเครียดมากแต่อลินกับไอริณนั่งชิวแกะขนมกันเพลิน ปอร์เช่เดินเข้ามามองสถานการณ์แล้วส่ายหัวละครเวทีจะไปรอดไหม "เจ๊จอยยังไงจ๊ะจะรอดไหม" ปอร์เช่เดินมานั่งบนโต๊ะสายตาก็มองไปยังอลินตัวแสบที่นั่งแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขาทุกครั้งที่เขาก้าวขาเข้ามา "ดูท่าจะไม่รอดแล้วว่ะ ปอร์เช่แกช่วยซ้อมกับน้องสาวแกหน่อยได้ไหมขอร้องล่ะมันจะได้จบๆ ฉันอยากรู้ว่ามันต้องแก้อะไรอีก" "ให้ตายเถอะเปลี่ยนนางเอกได้ไหมเอาน้องไอริณก็ได้^^" "ขอโทษค่ะเฮียแม่หนูไม่ชอบให้เล่นกับหมา" ไอริณตอบด้วยใบหน้านิ่งๆ "อลินหมายความว่าเล่นกับหมา หมาเลียปากค่ะตัวเฮีย" เสียงหัวเราะดังลั่นหอประชุมคนถูกเด็กหลอกด่านั่งกัดฟันกรอดแต่ก็ยอมให้ความร่วมมือกับทุกคน ถึงจะไม่เคยซ้อมไม่เคยคิดอยากจะเล่นแต่เพราะเขามาดูทุกวันเลยจำบทได้หมดแล้ว ปอร์เช่ขึ้นมาบนเวทีมือข้างนึงถือบทละครส่วนอีกข้างล้วงกระเป๋ากางเกง ความหล่อลากไส้เป็ดไส้ไก่ทำเอารุ่นน้องที่มานั่งดูกรี๊ดเหมือนถูกน้ำร้อนลวก "ไม่ต้องกรี๊ดครับน้องๆ พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยแค่ยืนเฉยๆ ก็กรี๊ดแล้วเหรอ หล่อแล้วทำตัวลำบากจริงๆ เลยกู" "หลบหน่อยค่ะหนูอยากดูพี่ปอนด์ช่างไฟ" "สลิดดก" เขาบ่นเบาๆ แต่คนรอบข้างได้ยินเบื่อจริงๆ พวกแก๊งชะนีเด็กทั้งหลาย บนเวทีเนี่ยเขาหล่อที่สุดแล้วคนอะไรหล่อยันเล็บขบ เมื่อถึงเวลาต้องซ้อมบทอย่างจริงจังอลินเดินออกมาจากวงกบประตูที่ทีมงานเซตฉากเอาไว้ เธอมองไปยังชายหนุ่มด้วยความตกใจ "อุ๊ย!! คุณท่าน" "มะลิ.... ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่" "มะลิมาเก็บห้องให้คุณฉัตรชัยค่ะ" "เธอเป็นแม่บ้านหรือไง เธอเป็นเด็กในปกครองของฉันถ้าฉันไม่สั่งก็อย่าทำเข้าใจไหม" "ค่ะ" ปอร์เช่ก้าวขาไปข้างหน้าจนลำตัวแทบจะแนบชิดกับอลิน ตามบทเขาต้องดุเธออบรมสั่งสอนจังหวะที่อลินเดินกลับบ้านพักเธอจะต้องสะดุดล้มใส่เขาทำให้ทั้งสองต้องจูบกันแต่ปอร์เช่กำลังนอกบท เขามองริมฝีปากบางจนความรู้สึกในคืนนั้นวนกลับมา "ตัวเฮีย" อลินพยายามเรียกให้เขามีสติแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล "ถ้าฉันรู้ว่าเธอเข้าใกล้หมาตัวไหนอีกเธอเจอดีแน่!" "คัตๆๆๆๆ อะไรของแกว่ะปอร์เช่!!" ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กกับความนอกบทของปอร์เช่แม้แต่อลินก็ไม่เข้าใจ ปอร์เช่มองบทในมือแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ไยดีเขาขอตัวกลับก่อนเพราะวันนี้เขาเหนื่อยจากการเรียนเพียงพอแล้ว อลินจึงยกมือไหว้รุ่นพี่แล้วขอตัวกลับก่อน ระหว่างทางไม่มีการพูดคุยใดๆ เลยต่างคนต่างมองไปที่ท้องถนนจนถึงคอนโด อลินเดินตามหลังเขามาเงียบๆ จนถึงห้องก็แยกย้ายกันไปห้องใครห้องมัน ปอร์เช่อยู่ได้ไม่นานก็แต่งตัวออกไปข้างนอกและคงจะกลับดึกเหมือนเช่นเคย ช่วงนี้อลินมีกิจกรรมหลายอย่างไหนจะงานกลุ่มที่อาจารย์มอบหมายให้ทำแต่ตอนนี้ต๊อปบาดเจ็บอยู่เลยเหลือเพียงแค่ไอริณที่ต้องคอยช่วยงาน "เหนื่อยเหรอครับอลินโตเป็นสาวแล้ว^^" เสียงคุณหมอแดนเทพดังมาจากระเบียงห้อง เขากำลังรดน้ำต้นไม้ วันนี้มีกุหลาบสีขาวต้นใหม่วางเด่นสง่าอยู่บนโต๊ะ "ฮั่นแน่ ดอกกุหลาบของใครกันนะ^^" "อ๋อ พอดีวันนี้มีผ่าตัดเคสคนไข้ครับ คุณป้าภรรยาของคนไข้เลยเอาดอกกุหลาบมาให้ผมแกรู้ว่าผมชอบต้นไม้มาก^^" "คงจะหอมมากเลยใช่ไหมคะ^^" "อืม...อันนี้อลินต้องลองครับจะได้รู้ว่าหอมไหม^^" เสียงหยอกล้อดังออกมาข้างนอก ปอร์เช่เดินกลับขึ้นมาตั้งใจจะชวนอลินออกไปห้างแต่พอได้ยินประโยคชวนอ้วกเขาก็เปลี่ยนใจโทรหาเพื่อนให้เปิดโต๊ะรอเลย หลังจากวันนั้นปอร์เช่ไม่เคยก้าวขาเข้าไปในหอประชุมอีกเลย เขาไม่อยากดูไม่อยากเห็นฉากที่พระเอกต้องจูบนางเอก ไม่หึง ไม่หวง แต่ไม่อยากเห็น เสียงปรบมือดังมาจากหอประชุมการซ้อมใหญ่คงเสร็จสมบูรณ์แล้วพรุ่งนี้วันฮาโลวีนคลับของคาร์ลก็มีผีสาวสวยๆ รออยู่ปอร์เช่เลยเลือกที่จะไปคลับส่วนอลินพี่ชายของเธอบอกจะมาดูเดี๋ยวก็คงมารับเอง "พรุ่งนี้น้องสาวมึงคงสวยน่าดู" คาร์ลหันมามองหน้าเพื่อนที่นั่งฉีกกระดาษจนเป็นผุยผง "เรื่องของยัยเด็กนั่นสิ พรุ่งนี้กูจะกดผีให้จมเตียง ว่าแต่คลับมึงมีผีอะไรมั่งกูจะได้เตรียมปลัดขิกไปปราบผี" "มีทุกผีแล้วแต่มึงจะเลือก" "เฮ้ยไอ้ปอร์เช่นั่นน้องมึงกับหมอที่ไหนวะ!" "ไหน!!!!" ---------------------------------------- รู้สึกเหมือนได้กลิ่นหมาตุๆแถวนี้เลยนะคะ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม