พรึ่บ!
“วาโย...เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ” ฉันยกฝ่ามือขึ้นดันแผงอกเขาเมื่อวาโยขึ้นคร่อมร่างของฉันไว้จนมิด
“ก็เป็นมันเลยตอนนี้”
“ห้ะ”
“หรือเธออยากได้ดอกไม้ ขอเป็นแฟนในร้านอาหาร”
“ไม่ได้อยากได้สักหน่อย”
“ฉันอยากขอเธอเป็นแฟนจากใจจริงของฉัน และตอนนี้ฉันก็อยากได้เธอเป็นแฟน”
“วาโย นายไม่โรแมนติกเลย แล้วก็เอาแต่ใจมาก นายจะมาบอกว่าอยากได้ฉันไม่ได้”
“ฉันชอบเธอ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น”
“ทำไมล่ะ ทำไมแค่เห็นฉันก็ชอบแล้ว”
“ตอนนั้นฉันชอบเธอเพราะเธอสวย แต่ตอนนี้ฉันชอบทุกอย่างที่เป็นเธอ”
“วาโยเอามือออกก่อน” ฉันไม่ทันฝ่ามือเขาจริง ๆ ให้ตายเถอะ ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างของวาโยกำลังพยายามเลิกเสื้อฮู้ดแขนยาวออกจากตัวฉัน
“วันนี้...เธอหึงฉัน แสดงว่าเธอชอบฉันเหมือนกันใช่ไหม” เสียงของเขามันสั่น และแหบพร่ามาก ฉันคิดว่าเขาควรกินน้ำ แต่แล้วเขาก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“นายหื่นมากรู้ตัวหรือเปล่าวาโย” วาโยกำลังเข้าสู
