“อย่ามาโกหกฉัน!!”
“นายนั่นแหละอย่าโกหกตัวเอง” ดวงตาคมปรากฏสีแดงขึ้นจนหญิงสาวตกใจ หากแต่ต้องพยายามทำเป็นเข้มแข็งกับสิ่งที่เห็น
ฝ่ามือหนายื่นไปข้างหน้าหมายจะจับฝ่ามือของเธอ แต่หญิงสาวกลับชักมือหนี หัวใจแกร่งกระตุกแล้วกระตุกเล่าราวกับว่ามันพร้อมจะร่วงหล่นลงพื้น
ใบหน้าสวยหวานของเธอมันนิ่งเรียบจนทำให้เขารู้สึกทำอะไรไม่ถูก วาโยก้าวขาถอยหลังไปหนึ่งก้าวราวกับคนกำลังหมดแรง เขาพูดไม่ออกสักคำ น้ำลายเหนียว ๆ ก่อเกิดขึ้นในลำคอที่แห้งผาก
ก่อนที่น้ำตาของเขาจะไหลออกมา ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเธอ วาโยไม่สามารถอดกลั้นให้กับความรู้สึกเสียใจที่มันก่อเกิดขึ้น เขาหันหน้าหนีเมื่อเธอหันหน้ากลับมามองเขา ความเงียบมันก็ก่อเกิดขึ้นระหว่างเขาสองคน แม้ปลายฝนนั้นเธออยากเดินเข้าไปกอดเขามากเพียงใด แต่เธอก็ทำได้แค่มอง และตัดสินใจหมุนตัวออกจากห้องน้ำไป แต่ทว่า
หมับ!
ความรักที่หยั่งลึกลงก้นบึ้งของเข
