บทที่ 15 หลอกให้กลัว

821 คำ

เสียงของเขานุ่มทุ้มน่าฟัง แต่บัวกลับได้ยินเหมือนเสียงจากนรกอเวจี เขาจับมือของเธอแล้วพูดเบา ๆ "ถ้ายังตะโกน อาจจะเจอสิ่งนี้ก็ได้ ถ้าไม่อยากเจอก็หุบปากซะ" ว่าแล้วก็ดึงมือเธอไปจับที่ของแข็ง ๆ ที่กระทุ้งแก้มก้นของเธออยู่ หญิงสาวสัมผัสได้ถึงความใหญ่ยาวของลำแข็งนั้นอย่างเต็มที่ เธอขนลุกและหวาดกลัวพูดเสียงสั่น "นะ..นี่นายเอาปืนมาขู่ฉันเหรอ" ลีแทบสะอึก เขาถอนหายใจออกมาและอยากจะหัวเราะเมื่อแม่สาวตัวน้อยคนนี้เข้าใจว่าเอ็นของเขาคือปืนด้ามโต เอาล่ะเมื่อคิดว่าเป็นปืนก็ขอเล่นด้วยสักหน่อย "ใช่ จะยิงให้พรุนหลาย ๆ นัดเลย ถ้าอยากมีชีวิตก็เงียบ ๆ เอาไว้ ไม่ต้องตะโกนหาเพื่อนไม่มีใครอยู่หรอก" "ก็ได้ ฉันจะไม่ตะโกน นะ นายปล่อยฉันเถอะ" "ว่าง่าย ๆ แบบนี้สิคะคนสวย" เขาเห็นว่าท่าทางของบัวอ่อนลงจึงยอมปล่อยเธอช้า ๆ เมื่อบัวได้โอกาสเธอไม่คิดอยู่เฉย หญิงสาวจึงวิ่งขึ้นบนห้องทันทีพร้อมกับปิดประตูล็อกกลอนแน่นหนา ม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม