“ชวนเรามากินข้าว ทำไมตัวเองไม่กินฮึ” นัตตี้ถามเพื่อนซึ่งเป็นคนนัดตัวเองมา
“กินไม่ลง มิลค์เป็นไงมั่ง” ถามในสิ่งที่อยากรู้ที่สุดด้วยน้ำเสียงเจือความเศร้า
“เงียบๆ เป็นเด็กดีของคุณปู่”
นับจากวันนั้นมิลค์ก็กลับไปอยู่กับคุณปู่ อ้างว่าอยากดูแลท่านบ้าง มีรถที่บ้านไปรับไปส่งที่มหาวิทยาลัย
“ทั้งโทร.ทั้งไลน์ มิลค์ไม่ตอบเลย” บอกพลางถอนหายใจ
“เราบอกใหญ่แล้วใช่ไหม ว่าให้เคลียร์ผู้หญิงของใหญ่ให้หมด”
กริ๊ง กริ๊ง
“เดี๋ยวนะใหญ่ แม่โทร.มา”
เธอบอกแล้วรับสาย สีหน้าดูเครียดขึ้นเรื่อยๆ
“อะไรนะแม่ นัตทนมานานแล้ว นัตขอพูดตรงๆ เลยนะ นี่มันสมัยไหนแล้ว เมื่อไรจะเลิกขีดเส้นให้เราสองพี่น้องเสียที”
ใหญ่ตวัดตามอง สีหน้าเข้มขึ้นขณะฟังไปเรื่อย พอนัตวางสายก็รีบพูดทันที
“พรุ่งนี้เราไปด้วย”
“ในฐานะอะไรล่ะใหญ่ มันเป็นเรื่องในครอบครัวนะ”
“ฐานะคนรักของเธอไงนัต ว่าที่คู่หมั้นที่คุณปู่เธออยากได้ไง” ใหญ่ประกาศสถาน
