วันเวลาล่วงผ่านไปอย่างรวดเร็ว โดยที่หลี่หลงหยางได้รับการดูแลจากญาติผู้พี่ของเขาอย่างดีมาโดยตลอดในช่วง 3 ปีแรกของการเป็นศิษย์สำนักศึกษาหมิ่นกวน
เด็กชายมีผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมเป็นอันดับหนึ่งของห้องสองจนซิ่วเข่อซิงต้องเดินทางมาที่สำนักศึกษาหมิ่นกวนเพื่อขอให้ท่านอาจารย์ใหญ่พิจารณาย้ายหลานชายไปอยู่ห้องหนึ่งถึง 3 ครั้ง
ในเวลานี้หลี่หลงหยางมีอายุ 9 ปี เพิ่งจะสอบผ่านขึ้นมาเรียนระดับชั้นที่ 3 ปฏิเสธคำขอท่านตาของเขาอย่างสุภาพและเต็มใจที่จะอยู่ห้องสองตลอดไปจนกว่าจะจบการศึกษา ซึ่งอาจารย์ใหญ่หมิ่นกวนก็รีบตอบรับทันทีเช่นกันเพราะตนเองก็ไม่อยากให้หลี่หลงหยางโดดเด่นเหนือกว่าหมิ่นเจียวเจี๋ยหลานชายของตนเท่าใดนัก
“ท่านตาขอรับแม้ว่าพี่ชายจะเรียนจบกันออกไปแล้วถึง 4 คน แต่เวลานี้ข้าก็มีสหายเพิ่มขึ้นมากมาย แล้วข้าก็โตแล้วไม่มีผู้ใดมารังแกข้าได้อีกแล้วล่ะ ท่านวางใจเถิด” หลี่หลงหยางเอ่ยกับผู้เป็นตา
“ข้าไม่ได้
