นายหัวเถื่อน 25+
บทที่ 15.
ร่างเล็กยอบบางเดินลิ่วๆไม่สนใจคนตัวสูง แต่ร่างสูงที่ยืนพิงต้นไม้อยู่นั้นกลับเดินมาขวางทางเเธอซะอย่างนั้น
กระต่ายเมินหน้าหนีไม่สนใจเขาและเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่ร่างสูงก็เดินมาดักหน้าไว้ และพอเธอจะไปอีกทางก็ถูกดักไว้อีกจนกระต่ายต้องยกมือขึ้นมาเท้าเอวและจ้องหน้าศิลาอย่างไม่พอใจ
'เมื่อตอนเจอกันที่ท่าเรือยังทำเก๊กไม่พูดไม่จากับเธออยู่เลย แต่ตอนนี้กลับมาเดินดักหน้าดักหลังเธอซะอย่างนั้น คนอะไรอารมณ์แปรปรวญ'
กระต่ายค่อนขอดอยู่ในใจ มองค้อนชายหนุ่มตาเขียว แล้วเอ่ยถามเสียงขุ่น
"มีอะไรกับกระต่าย นายหิน?"
"ไม่เจอกันตั้งหลายวันนั่นเป็นคำพูดที่เด็กควรจะพูดกับผู้ใหญ่เหรอ?"
ศิลาไม่ตอบคำถามของเด็กสาว แต่กลับพูดไปอีกเรื่องหนึ่ง และนั่นก็ทำให้กระต่ายหน้าหน้างอมากขึ้นกว่าเดิม
เอะอะก็ชอบว่าเธอเป็นเด็กอยู่เรื่อย ทั้งที่ปีนี้เธอก็อายุครบสิบแปดปีเต็มไปแล้วแท้ๆ หน้าอกหน้าใจเธอก็มี
