คีย์ตะวันค่อย ๆ ก้าวเข้าไปในห้องทำงานใหญ่ความเย็นของเครื่องปรับอากาศไม่เท่าสายตาเย็นยะเยือกที่มองมา กฎเหล็กของเขาเธอไม่ได้อยากฝ่าฝืนแต่เป็นเพราะไต้ลู่เอาแต่โวยวายลั่นบ้านไม่มีใครรับมือได้ สุดท้ายเธอก็ต้องพามาที่นี่
“มันเกิดอะไรขึ้น?” ไต้คุณลุกขึ้นยืนเต็มความสูงสาวเท้าเข้ามาใกล้คนมาใหม่ทั้งสองคน ประโยคเมื่อครู่ไม่ได้เจาะจงว่าถามใครแต่ต้องมีคนตอบคำถามของเขา
“ผมโวยวายอยากมาเองแหละ”
“ไต้ลู่” อยากจับมาฟาดก้นหนัก ๆ แต่แบบนั้นคุณนายแม่ของเขาได้ตัดออกจากกองมรดกโทษฐานกล้าลงมือกับหลานรักของพวกท่าน
“มาส่งถึงที่แล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ” จังหวะที่เงยหน้าสบตาคีย์ตะวันไม่ได้ตื่นเต้นที่ช่วงนี้เขามองเธอบ่อย ๆ แต่กำลังสงสัยต่างหาก ว่าเขานั้นคิดอะไรอยู่กันแน่
“ไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิครับคุณคนสวย”
“อย่าเรียกแบบนั้น” ไต้คุณดุลูกชาย
“หรือจะให้เรียกหม่าม้า” เด็กน้อยเดินเข้าไปจับมือผู้เป็นพ่อก่อนจะหั
