มันน่าเจ็บใจกว่านั้นก็คือเขาให้ลูกน้องเขาขับรถมาส่งเธอพร้อมกับอีกสองคนที่ขับรถที่เธอเคยขอให้เขาซื้อให้สองคันตามมาด้านหลัง มันจุกในอกอยากกรี๊ดออกมาให้คอแตกตายไปเลย
“พวกเรามาส่งคุณคีย์ถึงที่หมายแล้ว ตอนนี้ขอตัวกลับก่อนนะครับ”
คีย์ตะวันแสยะยิ้มออกมาเหมือนคนบ้า ยืนโท่ง ๆ อยู่กลางลานจอดรถใต้คอนโดเล็ก ๆ ของตัวเอง นี่มันไม่ต่างจากคำว่าถีบหัวส่งหรอกนะ
ดี!! ไอ้ผัวเส็งเคร็งเอ๊ย!
หลังจากเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บอย่างทุลักทุเลเพราะเธอไม่เคยได้หยิบจับอะไรพวกนี้หรอก ใช้ชีวิตแบบคุณหนูเอาแต่ใจมาตลอดของแท้ ไปไหนก็ต้องมีคนพาไป อยากกินอะไรก็มีคนไปซื้อให้ ของหนักอย่างเช่นกระเป๋าอย่าคิดว่าเธอจะเฉียดตัวไปใกล้แล้วยกมันเอง แต่วันนี้ทั้งยกทั้งร้องไห้จ้าอย่างกลั้นไม่อยู่
มีเรื่องบัดซบมากกว่านั้นเมื่อคีย์ตะวันขึ้นมายังคอนโดพยายามกดรหัสอยู่นานแต่ใครจะคิดว่ามันไม่ได้ถูกเปิดเข้าไปด้านนอกจากเธอ แต่มันกลับถูกเปิดออกจ
