“อือ” เธอรับมาด้วยมือสองข้างที่มันสั่น ๆ ทั้งความเร็วของรถและรถด้านหลังที่พยายามขับเบียดขึ้นมาชนรถของเราอีก “ถ้าเราแซงคันหน้าได้เราจะไม่ต้องห่วงด้านหน้ามากอย่างน้อยก็ได้สู้แค่ทางเดียว” ไต้คุณตวัดสายตาไปมองคนด้านข้าง ในสถานการณ์เป็นรองแบบนี้ถ้าทำอย่างที่คีย์ตะวันพูดก็ไม่ใช่ว่าไม่เข้าท่า เขามีแค่สองคนกับเรียวมะเล็งแค่ด้านหลังย่อมดีกว่า “ทำตามที่เธอพูด” “ครับ” คนที่นั่งประจำตำแหน่งคนขับพยักหน้ารับทันที ปั้ง! ปั้ง! คีย์ตะวันแม้จะกลัวแค่ไหนก็พยายามนำรองเท้าออกมาเปลี่ยนรีบสอดเชือกผูกกันให้แน่น จับผิดจับถูกเพราะความสั่นไหนจะแรงกดที่ศีรษะให้เธอก้มต่ำและเสียงปืนดั่งสนั่นหวั่นไหว เพล้ง เพล้ง เอี้ยด! รถยนต์ส่ายไปมาหลังจากโดนรัวกระสุนปืนใส่ แต่สารถียังควบคุมรถได้ “เช็กบิลหนึ่งครับ” เรียวมะยิงเข้าที่ล้อของรถยนต์คันหน้าทำให้รถที่วิ่งด้วยความเร็วพุ่งเข้าป่าข้างทางทันที “อีกสองร้อยเมตรมึงหักเ