EP.3 โกรธจนตัวสั่น
1630 คำ
ตอนที่ 3 โกรธจนตัวสั่น
จะไม่ให้แค้นเคืองก็คงโกหกถ้าไม่มีชาวบ้านเข้าไปช่วยเธอคงได้นอนกัดลิ้นตายอยู่ตรงนั้นแน่นอน คิดแล้วก็โมโหหมดหนี้เมื่อไหร่แม่จะไปแบบไม่เหลียวหลังที่ทนอยู่เพราะรักอยากสร้างครอบครัว ในเมื่อฝ่ายชายไม่ได้คิดแบบเดียวกันก็ต่างคนต่างไปดีกว่า
คีย์ตะวัน หรือ คีย์ ปัจจุบันอายุ 24 ปี ตอนนี้ไม่มีงานทำเพราะคิดว่ามีสามีรวยขนาดนี้ยังต้องทำอะไรอีก แต่เหมือนผิดมหันต์ชีวิตหล่อนเป๋ชนิดที่ว่าจะกลับมายืนตรงได้ก็ยากที่จะรู้ เพราะคิดว่าจะหวังพึ่งผู้ชายคนนั้นคนเดียว
ตอนนี้รู้แล้วว่าตัวเองนั้น สิ้นคิด!
เธอมาจากครอบครัวที่ล้มละลายไม่พอ พ่อยังแต่งงานมีเมียใหม่หัวใจของพ่อมีเพียงภรรยาและลูกคนใหม่ไร้เธออยู่ในนั้น เลี้ยงมาแบบใช้เงินพอเข้าใจ ไม่มีเวลาให้หล่อนก็เชื่อ เขาเสนอให้แต่งงานและเธอชี้ขาดต้องเป็นไต้คุณเท่านั้น ตอนนั้นพ่อเอ่ยปากชมว่าเลือกผู้ชายได้ดี คล้อยหลังเธอถึงได้รู้ว่าพ่อหมายถึงเงินถึงมือดี เพราะแรก ๆ ค้านหัวชนฝาถ้าเป็นไต้คุณ แต่พอพ่อมาเห็นธุรกิจเขายิ้มแก้มแทบแตกบอกว่าลูกเลือกผู้ชายได้ดี พอแต่งเข้ามาได้เงินก้อนใหญ่ไปกอบกู้ธุรกิจที่ไม่รู้จะกลับมาทำได้เหมือนเดิมไหม แม้แต่ยกหูหาเธอสักสายยังยาก โทรมาอยู่หรอกตอนที่อยากได้เงินจากลูกเขย ส่วนเธอตายไปพ่อก็คงไม่รู้และไม่อยากรู้
“ตะวันลอยโด่งขนาดนี้สะใภ้บ้านอื่นเขาคงไปทำงานกันแล้ว”
คีย์ตะวันเดินขากะเผลกลงมาจากชั้นสองของบ้านในช่วงเวลาเกือบเที่ยง ตะวันโด่งอะไรล่ะตะวันตรงกับหัวล่ะสิไม่ว่า หล่อนก็ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะเป็นคนที่ไม่กลัวผู้ชายตรงหน้าแล้ว ยิ่งวันนี้ยิ่งแปลกใจปกติไม่กล้าเถียงไม่กล้าทำหน้าใส่ แต่มาวันนี้มันต่างออกไปแล้ว ไม่สิตั้งแต่เมื่อวานแล้วต่างหากที่กล้าเปิดปากด่าคนที่หล่อนยกขึ้นหิ้งราวกับจะบูชาแทนพระในบ้าน
ในความคิดของหล่อนก็คือเขามีลูกน้องล้อมหน้าล้อมหลังแค่ส่งไปดูแลหล่อนสักคนยังทำไม่ได้ รู้ว่าชีวิตหล่อนไม่ได้มีผลต่อการดำรงชีวิตของเขาแม้แต่น้อยนิด แต่อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็เป็นภรรยาให้เขาทั้งตอนตื่นหรือก่อนจะนอนหลับ
“คีย์กำลังจะหางานค่ะ” เธอตอบออกไปตามตรงไม่ได้โกหกแต่ดูเหมือนเขาจะทำเป็นไม่สนใจเหมือนเดิม
“พูดมาตั้งแต่ปีที่แล้ว สิ่งที่เธอทำคือแบมือขอเงินฉันต่างหากคีย์ตะวัน”
“หน้าเงิน” เสียงนี้เป็นเสียงผู้หญิง
เอาสิทุกวันนี้ผัวอีคีย์พาผู้หญิงเข้าบ้านเว้ยเห้ย
คีย์ตะวันชะงัก หันไปมองหน้าคนพูดและจ้องผู้หญิงในชุดเดรสสีแดงเพลิงหน้าตาจิ้มลิ้มหุ่นบางร่างเล็กตรงสเปกไต้คุณ เดี๋ยวนี้กล้าพาผู้หญิงมาหยามเธอถึงบ้านเลยสินะ
“เราต่างกันตรงไหนเหรอ ในเมื่อเธอก็ไม่ต่างจากฉันสักนิด” หล่อนกดเสียงนิ่งปรับสีหน้าให้ราบเรียบไม่อยากให้ไต้คุณเห็นว่าเธอกำลังเสียใจเป็นอย่างมาก มากจริง ๆ ไอ้ผัวเวรตะไลเอ๊ย “ที่ทำอยู่ตอนนี้จะบอกว่าหล่อนไม่ได้หน้าเงินสินะ เขามีเมียเธอรู้หรือเปล่า”
“ใช่ว่าทุกคนจะมาขายตัวเหมือนที่เธอคิดหรอกนะคีย์ตะวัน”
หล่อนแสยะยิ้มปรายตามองผู้หญิงที่เขาพาเข้าบ้านและออกหน้าปกป้อง ความน้อยเนื้อต่ำใจตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อวานรวมถึงที่เขาพาผู้หญิงมาเย้ยถึงบ้านทำให้หล่อนจุกจนพูดไม่ออก
บางทีควรพอแล้วกับความรู้สึกแบบนี้ ควรออกไปจากที่นี่ได้แล้ว
“เมียแต่งที่ทำได้แค่นอนกอดทะเบียนสมรสน่ะเหรอ”
กำมือแน่นจิกมือลงที่อุ้งมือตัวเอง มันไม่เจ็บหรอกขนาดใจเธอยังชาไปแล้วนับประสาอะไรกับผิวหนัง
เจ้าบ้านแปลกใจมากนอกจากวันนี้เมียเขาไม่แผลงฤทธิ์แล้ว ยังกล้าเดินออกจากบ้านไปทั้งที่บ้านตอนนี้มีผู้หญิงอื่นอยู่
เจ็บขาจนพานทำให้สมองเพี้ยนเลยหรือ?
หลังจากออกจากบ้านก็ไปเดินลากขาที่ห้างสรรพสินค้า ทุกครั้งที่รูดบัตรหายใจไม่ทั่วท้องเพราะมันเป็นเงินของผัว โกรธมากแม้แต่เงินที่ชอบเป็นชีวิตจิตใจก็ไม่อยากใช้ของเขาแล้ว เธออาจต้องหางานทำจริง ๆ แล้วสิ จะได้ไม่ต้องแบมือขอเงินผัวอีก
ผัวเหมือนผัวชาวบ้านคงไม่ว่านี่มันผัวเฮงซวยนี่สิ!
คีย์ตะวันหอบใจที่มันเจ็บช้ำมาถึงไนต์คลับชื่อดังเป็นสถานที่อโคจรที่นำสมัยและทันสมัย มีบาร์เหล้าชั้นล่าง ชั้นสองเป็นโซนโต๊ะวีไอพี ชั้นที่สามเป็นห้องพักพิเศษ และชั้นที่สี่เป็นของพนักงานระดับสูง ลักษณะคล้ายตึกเช่าทันสมัยและมีชั้นใต้ดินไว้สำหรับคนที่ต้องการละลายทรัพย์สิน
หล่อนเดินเข้ามาในตัวตึกพนักงานเริ่มทำความสะอาดกันแล้ว ไม่ว่าใครเห็นเธอก็ต่างหันหน้ามาค้อมหัวให้ ไม่แปลกหรอกเพราะเธอเหมือนกับเป็นนายหญิงของที่นี่ คิดไปแล้วก็น่าหัวเราะออกมาดัง ๆ มีแต่เธอที่มาป่าวประกาศไปทั่วว่าเป็นเมียของเขา แต่เขาไม่เคยแนะนำเธอให้ใครรู้จักสักคนทั้งที่แต่งงานมาสองปีกว่าแล้ว
นั่งดื่มเงียบ ๆ ที่โต๊ะหน้าบาร์ก็ได้ยินพนักงานวิ่งกันให้ควั่ก เหมือนคนใหญ่คนโตจะมา ฟังไปฟังมาก็ผัวตัวเอง กลอกตามองบนไปทีถ้าเป็นเมื่อก่อนหาใช้พนักงานหรอกที่จะเสนอหน้าไปต้อนรับคนแรก ก็นังหน้าหนาเหมือนปูนซีเมนต์คนนี่แหละที่มักจะเสนอหน้าไปเอาใจเขา
“ไปสิ ไปต้อนรับยืนตัวลอยอยู่ตรงนี้เดี๋ยวจะได้ตกงาน”
พนักงานในร้านต่างวิ่งไปยืนเรียงแถวรอต้อนรับคนมาใหม่ ส่วนเมียที่เขาไม่รักขอนั่งมองหน้าสุดหล่อของผัวอยู่มุมนี้เงียบ ๆ ก็พอ
“หูยย หล่อมากเลยว่ะแก”
“ฉันไม่เคยเจอใครที่หล่อขนาดนี้มาก่อนเลย”
“หล่อกระทั่งบอดี้การ์ดไม่เกินจริง”
“ได้ยินข่าวว่าทายาทผู้ชายตระกูลนี้มี 4 คน หน้าตาดีกันหมดที่สำคัญยังไม่แต่งงานสักคน แถมคนเล็กยังเป็นหมอด้วยนะแก”
คีย์ตะวันชะงัก ใช่สิงานแต่งเธอมีพยานบุคคลไม่ถึงยี่สิบคนด้วยซ้ำและยังปิดเป็นข่าวเงียบมาจนถึงทุกวันนี้
“หล่อมาก!”
หล่อนเงยหน้าขึ้นยกมือปัดจมูกเป็นจังหวะเดียวกันที่ได้สบตากับผู้ชายที่กำลังจะเดินผ่านขึ้นไปชั้นที่สอง ข้างกายยังมีสาวงามคนเมื่อเช้าเกาะแขนไม่ห่าง
ดี ผัวใครจะเจริญเท่าผัวอีคีย์คะ!
คิดว่าเธอจะเสียใจจนอกแตกตายแบบนั้นตามที่เขาต้องการใช่ไหม ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงต้องผิดหวังแล้ว ผู้ชายมีถมเถไปหล่อนไม่ว่างมานั่งตีหน้ายุ่งไล่ตามตูดผู้ชายที่ไม่คิดจะรักหล่อนหรอก เงินเท่านั้นที่ต้องการ
พอผ่านเหตุการณ์เกือบตายมาทำไมตัวเองคิดได้ก็ไม่รู้!
ดื่มไปคิดเรื่องราวต่าง ๆ ไปยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูอีกทีตอนนี้ปาไปห้าทุ่มแล้ว อดไม่ได้ที่จะเหลือบตาไปมองด้านบนแต่แล้วยังไงเชื่อเถอะว่าน้ำตาที่หล่อนพึ่งยกหลังมือเช็ดทิ้งไปเมื่อกี้มันจะไม่ได้ไหลลงมาอีก
พอกันทีกับผัวคนนี้!
“จะกลับแล้วเหรอ รอหน่อยสิเดี๋ยวไปส่งคุณกุสุมาเสร็จจะบอกให้ลูกน้องกลับมารับไปส่ง”
สองขาเรียวหยุดเดินตวัดสายตาไปที่ต้นเสียงก่อนจะเบิกตากว้าง เขาอุ้มผู้หญิงคนนั้นออกมาในท่าเจ้าสาวส่วนเธอไม่เคยถูกอุ้มสักครั้ง มากสุดแค่ท่าลิงอุ้มแตงแต่ที่ใฝ่ฝันคือท่านี้เลยนะ
เจ็บอยู่ในใจจนพูดไม่ออก หาที่ชั่วกว่านี้มาบรรยายให้ฟังแข่งกับผัวนางคีย์ที เกินไปแล้วเกินหน้าเกินตาเธอเกินไปแล้ว!
“ขอบคุณ แต่ถ้าจะกรุณาปามาสักห้าล้านที”
“ห้าล้านแล้วออกไปจากชีวิตฉันเลยไหม ถ้างั้นให้สิบล้านเลย”
“จะเอาสิบล้านไปทำไมตอนนี้ เพราะถ้าอยู่ต่อคีย์ได้มากกว่านั้นแน่”
“หน้าหนาคงน้ำจิ้ม หน้าเงินต่างหากที่เหมาะกับเธอ”
คีย์ตะวันเจ็บจี๊ดที่อกซ้ายกำสายกระเป๋าไว้จนแน่น สมองตอนนี้คือตื้อตันไปหมดมองรถคันหรูวิ่งออกไปแล้วก็อยากจะกรีดร้องออกมา แต่ผลลัพธ์คือตัวเองเจ็บคอก็ไม่รู้จะทำร้ายตัวเองทำไม
ผลักประตูเปิดเข้ามาในคอนโดคงเป็นอย่างเดียวที่ผู้เป็นพ่อมอบให้ในวันเข้าเรียนมหาลัย ไม่ได้หรูหราของแพงต้องยกให้ลูกคนใหม่ ส่วนเธอคนนี้แค่มีที่ให้นอนกับห้องน้ำให้ก็ขอบคุณพ่อแล้วจริง ๆ ที่เผื่อแผ่มาที่เธอบ้าง
- ผู้เขียน
