“โถ..คนดี คุณฟรานคิดถึงเลยห้ามใจไม่อยู่ ขอโทษจ๊ะ” ร่างสูงกระซิบอ่อนโยนกับข้างแก้มแดงปลั่งด้วยอารมณ์ซ่านรัญจวน อดไม่ได้ต้องเผลอกดจมูกโด่งลงไปแรง ๆ ด้วยความเอ็นดูพร้อมสูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ เข้ามาเป็นกำลังใจอีกครั้ง
“งั้นเอาอย่างนี้” สายตาคมส่อแววเจ้าเล่ห์เมื่อคิดถึงสาเหตุที่เขาไม่สามารถรักยัยตัวเล็กนี่ได้อย่างใจคิด มือหนาจับร่างบางยกขึ้นราวกับตุ๊กตา วางแหมะลงบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ สองมือช่วยกันปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวออกอย่างรวดเร็วจนอิงฟ้าที่กำลังตกใจตั้งแต่โดนยกขึ้นตัวลอย ต้องสะดุ้งปากอ้าตาค้างอีกรอบเมื่อรู้สึกถึงมือปลาหมึกที่กำลังจะลอกคราบชุดเจ้าปัญหาออกจากร่างกายเธอ เด็กสาวรีบยกมือขึ้นห้ามเป็นพัลวัน แต่ก็ไม่สามารถหยุดความเอาแต่ใจของเด็กโข่งที่กำลังจ้องมองมายัง เต้าทรวงอวบคู่ใหญ่ กอดตัวเบียดชิดกันจนล้นออกมาจากบราเซียสีหวาน แถมยังเผลอแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากหนาราวกับหื่นกระหายอย่างน่าสงสาร
”คุ
